எறும்பு, லட்டு, அப்பளக் குழவி மற்றும் பூதம்

நல்ல இலக்கியத்தின்/கவிதையின் அடையாளங்களில் ஒன்று நினைவில் தங்கிவிடுவது.

திருப்பதிக்குப் போன ஒருவர் பலமணி நேரம் வரிசையில் காத்திருந்து கடவுளைப் பார்த்து விட்டு வெளியே வந்தார். நல்ல பசியாக இருந்ததால் ஒரு புளியோதரைப் பொட்டலம் வாங்கிக் கொண்டார். பேருந்தில் ஏறிக் கீழே வந்து பொட்டலத்தைப் பிரித்தார். உள்ளே சோற்றோடு ஒரு எறும்பு. ஒரு நிமிடம் திகைத்துப் போனார்: இந்த மலையில் ஒரு படியாகக் கிடவேனா? தூணாக நில்லேனா? புல்லாக இருக்கமாட்டேனா? 'எம் பெருமான் பொன் மலையில் ஏதேனும் ஆகேனோ' என்று ஒருவர் உருகி உருகிப் பாடினாரே அவர்தான் இந்த எறும்பாகப் பிறந்திருப்பாரோ, அவரைத்தான் நான் கீழே எடுத்து வந்து விட்டேனோ, என்ன பாவம் செய்துவிட்டேன் எனப் பதறிப் போய் அப்படியே அந்தச் சோற்றுப் பொட்டலத்தை மறுபடியும் கால் நடையாய் மலையேறிப் போய் அங்கேயே போட்டுவிட்டு வந்தார் என ஒருவரைப் பற்றி பேராசிரியர் தொ.பரமசிவம் ஒருமுறை சொன்னார்.

பசி நேரத்திலும் கட்டெறும்பைப் பார்த்த போது அவருக்குக் குலசேகர ஆழ்வாரது பாட்டு ஞாபகம் வந்தது. அதன் பின் எறும்பைச் சாதாரண எறும்பாக எண்ண முடியவில்லை. நல்ல இலக்கியம் இப்படியெல்லாம் இம்சிக்கும் என்று படித்தேன்.

அதே போலத்தான், யாத்ராவின் கவிதைகளும். எதைப் படித்துக் கொண்டிருந்தாலும் குறுக்கே வந்து (கவி) தை தை என்று குதித்து நிற்கிறது.

ஐயாயிரம் மைல்கள்
காற்றாக ஆதல்
நகரும் அகவை

இவை மூன்றையும் நான் தந்திருக்கிறேன். மிகுதியை நீங்களே தேடி எடுங்கள் இங்கே.
=========================

அதே போல அருட்பெருங்கோ. என்றோ எங்கோ படித்திருக்கிறேன். எனக்கு லிங்க் நினைவில்லை. ஆனால் வரிகள் மட்டும்...

ஆறு மணிக்கு வரச்சொன்னால்
ஆறு மணிக்கே வந்துவிடுவதா
காத்து இருப்பவனுக்குத்தான்
அதன் சுகம் தெரியும்.

“எப்போதென்னைக்
காதலிக்க ஆரம்பித்தாய்?”
எத்தனை முறை
கேட்டாலும் உதட்டுப் பிதுக்கலே பதிலாய்…
எப்போது மலர்ந்தோமென
எந்த மலருக்குதான் தெரிகிறது?

=========================

கோவி.கண்ணனின் கொலைவெறி கவுஜையும் இங்கே பார்க்க. (நேயர் விருப்பம் by my beloved Bhaskar).

=========================
கிணறு வெட்ட பூதம்...! -- இதை படித்து நொந்தேன். ஆளுமை உள்ளவர்களே...ஏதாவது செய்யுங்க ப்ளீஸ்.



.