மூன்று கேள்விகளும் ஒரே ஒரு பதிலும்

என்னுடைய இந்தக் கவிதை படித்த நேசமித்ரன், கோபி, மற்றும் அகநாழிகை வாசு கேட்ட கேள்விகளுக்கு பதில் கூறவே இந்தப் பதிவு.

நன்றி வாசு, கோபி, நேசமித்ரன்.

நேசமித்ரன் பின்னூட்டத்தில் குறிப்பிட்ட அவ்வரிகள் சமஸ்கிருத மொழி, பகவத் கீதையில், நான்காவது அத்தியாயத்தில் வரும் 24வது சுலோகம்.

ப்ரஹ்மார்ப்பநம் ப்ரஹ்ம ஹவிர்
ப்ரக்மாஞு ப்ரஹ்மணா ஹுதம்
ப்ரக்மைவ தேன கந்தவ்யம்
ப்ரஹ்ம கர்ம ஸமாதினஹ.

இறைவனுக்கு (ப்ரஹ்மா) இடப்பட்டவை எல்லாமே பிரம்மன்தான்,
இறைவனால் இறைவனுக்கு அக்னியில் இடப்படும் ஹவிசாக அளிக்கப்படும் (ஆஹுதம்-அளித்தல்) பிரம்மன்தான். அந்த அக்னியும் பிரம்மன்தான்.
(நெருப்பில் இடப்பட்ட நிவேதனங்கள்/பலி - ஹவிஸ் எனப்படும்)
எவன் எல்லா உயிரிலும் இறைவனைப் பார்க்கிறானோ,
இறைவனாய் கருதி மற்ற உயிர்களின் நன்மைக்கு மட்டும் செயல் படுகிறானோ (கர்மா-செயல்) அவன் மட்டுமே இறைவனை அடைய முடியும் (ஸமாதின:)

நான் ஓதுகிறேன் உலகம் உய்ய
ஓதுவதால் தீரவில்லை எம் தாகம்,
தாகம் தீராது, நடக்கிறது நிதம்
ஒரு ஊமைச் சிலைக்கு
அபிஷேகம்! அதையேதான்
பருகுகிறார் எம்மக்கள்.
உணவெல்லாம் ஹவிசாக..
பட்டாடைப் படையலிட்டு
எறியுங்கள் ஹோமத் தீயில்
நன்கு எரியட்டும் பசித்தீயில்
என்னுடல், என் ஆன்மா
என் மனம் இவையெல்லாம்...


இந்தப் பத்தி கவிதையோடு ஒட்டாமல் இருக்கிறது என்று சொன்னார்கள். இந்தப் பத்தியில் நான் சொல்ல வந்தது என்னவென்றால் நாமெல்லாம் (நம்மில் பலர்) ஒரு வாய் சாப்பிடக்கூட நேரம் இல்லாமல், குழந்தைகள் மற்றும் குடும்பத்தோடு பேசக் கூட நேரமில்லாமல், ஆத்ம வஞ்சனை செய்து கொண்டு, எதை தேடி அலைகிறோம்.

ஒரு பிச்சைக்காரன் நேரடியாய் பிச்சை கேட்கிறான். அறிவை அடகு வைத்து ஞானப் "பிட்சை" அளித்து நாம் பணம் (ஊதியம்) பெறுகிறோம். சும்மா வாயால் தெய்வம் தெய்வம் என்று சுலோகங்கள் ஓதுவதும், பூஜைகள் செய்வது மட்டும் வழக்கமாக்கிக் கொண்ட நாம், அடுத்த மனிதரின் நிலையை பற்றிய நினைத்துக் கூடப் பாராத அளவுக்கு மனத்தால் ஏழையாய் இருக்கிறோம்.

மனிதனே இறைவன் என்று பரமாத்மா கிருஷ்ணன் அறிவுறுத்தியதை, நாம் நம் சௌகரியத்துக்கு, எப்போதும் போல, மாற்றிக் கொண்டு, விரதம் என்ற பெயரில் பட்டினி கிடந்தும், பூஜை என்ற பெயரில் மலர்களைக் கொன்றும் வருகிறோம். உண்மையில் விரதம் என்றால் celibacy/abstinence, அதாவது - காமம், குரோதம், ஆசை, வெறுப்பு ஆகி உணர்வுகளில் இருந்து மனத்தால் விலகி இருத்தல். பூஜை என்றால் குறித்து இருத்தல்-அதாவது, தெளிந்த நோக்கம் மற்றும் நேரான பார்வை கொண்டு நம் இலட்சியம் குறித்து இருத்தல் என்பதே ஆகும்.

ஆனால், நாமோ மாறாக, விரதம் என்ற பெயரில் நம் உடலையும், உறவுகளின் அன்பை மறந்து மனதையும், நோக்கமில்லா ஒன்றன் பின் ஓடி நம் ஆன்மாவையும் வஞ்சிக்கிறோம்.

மனிதனே இறைவன், அவன் மற்ற உயிர் ஒன்றிலும் இறைவனைப் பார்க்கும் போது, அவன் மற்ற உயிரிடமிருந்து மாற்றாக அன்பெனும் பேறு பெற்று இறை நிலை அடைகிறான்.

அன்பின் நேசமித்ரன். நாம் தான் ஏற்கனவே "பிரம்ம" என்ற இடத்தில் கார்பனை நிரப்பி விட்டோமே???? Science-சில் ஏதும் human மிச்சம் இருக்கிறதா என்ன?


.