பெயர் இல்லாதது....

 
கோடுகளே முகவரி
கருவளையங்கள் கண்மையிட
விளைந்தவைக் கூட வெளுத்து
வெடித்துதான் கிடக்கிறது மனவெளி
கிழிந்திருக்கும் இலைகளே அலங்காரம்தான்
கண்டு மழை என விழும் ஆலங்கட்டிகள்
அப்போதும் வான் பார்த்துத்
திறந்துதான் கிடக்கும் தரிசல் நிலம்
பொழியுமா இன்றேனும் - அந்த
நம்பிக்கைத் தூறல்களால் மீண்டும்
நனைகிறது மனவெளி
இருள் மீண்டும் வரும் பகல்
குளிர் மீண்டு வரும் வெய்யில்
மீண்டு வரும் மழைதான்
வெற்றுப் புன்னகையாய்
வெடிக்கிறது ஒரு விதை இன்றும்...





.