வேண்டும் வாழ்க்கை மீதான நம்பிக்கை
நாம் இன்னும் ஒரு வருடத்தைக் கடந்து விட்டோம். வெஸ்டேர்ன் ப்ளாக் ரைனோசரஸ், போலார் ஐஸ் காப் (the worst i consider that happened during 2009), போன்ற இயற்கை பேரழிவும், லேமன் ப்ரதர்ஸ், வூல்வோர்த்ஸ், சத்யம் ராஜு, போன்றவையால் பொருளாதாரம் காணாமற் போனதுமாக அதிகபட்ச இழப்புக்களையும் 2009 கொடுத்துச் சென்றது. அழகு இலங்கைத் தமிழின் நம்பிக்கை நட்சத்திரம் மறைந்து போனது.
முதலீடுகள் மீதான இலாபங்கள் நெகடிவ்வில் வேகமாக போய்கொண்டிருக்க, குறைந்தது வருமானமாவது மிஞ்சியதே என்ற ஆறுதல் கூட பெற முடியாத வேலை இழப்பு என்ற பேரிடியும், எப்போது வேண்டுமானாலும் விழும் என்ற தலை மேல் கத்தியும், நம் இளைய சமுதாயத்தை பிரட்டிப் போட்ட வருடம். இதை எழுதும் போதே வேலை இழப்பால் தற்கொலை செய்து கொண்டவர்களையும், குடும்பத்தையே கொன்று தானும் மரித்துப் போன நிகழ்வுகள் என் கண்களைக் கலங்கச் செய்கிறது. சீட்டுக் கட்டுகள்ஒன்றன் பின் ஒன்றாக சரிவது போல சட சட வென்று பிப்ரவரி 09 முதல் வரிசையாய் அடி மேல் அடி வாங்கிய உலகப் பொருளாதாரம், வேலை இழப்பு எத்தனை பேரை பிணமாக்கியதோ? எத்தனை பேரை உயிருடன் பிணமாக மன நோயாளியாக்கிப் பார்த்ததோ? அந்த இறைவனுக்கே வெளிச்சம்.
இவை எல்லாவற்றையும் விட 2009-இல் நாம் இழந்தது அரும்பெரும் சொத்தான "வாழ்க்கை மீதான நம்பிக்கை". எங்கே போனது?
எப்படிப் பட்ட பயங்கர இரவுகளையும், விடியாத பகல் பொழுதுகளையும் காட்டிச் சென்ற நாட்களைக் கொண்ட வருடம் 2009. ஒருவாறு இதோ முடிகிறது.
இனி வரும் நாட்கள் நம் இளைஞர்களுக்கும், தன் வாழ்நாள் முழுதும் ஈட்டிய பொருளை எல்லாம் முதலீடாக்கி வைத்திருக்கும் மூத்தவர்களுக்கும், வேலை இழந்த மகன்களை/மகள்களை கொண்ட பெற்றோர்களுக்கும் நம்பிக்கை அளிக்கும் வருடமாகவும், அனைவரும் குறைந்த பட்ச மகிழ்ச்சியாவது கொண்டு, புன்னகை பூக்கும் வருடமாக அமைய வேண்டும் என்றே நாளை முழுதும் பிரார்த்தனை செய்வோம்.
முடிந்தால் இப்பதிவைப் படிக்கும் நீங்கள் அனைவரும் எங்கிருந்தாலும் ஒரு நிமிடம் இந்தப் பிரார்த்தனையைச் செய்யுங்கள். உங்களுக்கு இறைவன் மீதான நம்பிக்கை இல்லாவிட்டாலும், வாழ்க்கை மீதான நம்பிக்கையை நம் சக மனிதர்கள் அடைய வேண்டும் என்று மனதார வேண்டிக் கொள்ளுங்கள்.
அனைவருக்கும் இப்புத்தாண்டு புன்னகையாய் மலரட்டும். இனிய புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள்.
.
முதலீடுகள் மீதான இலாபங்கள் நெகடிவ்வில் வேகமாக போய்கொண்டிருக்க, குறைந்தது வருமானமாவது மிஞ்சியதே என்ற ஆறுதல் கூட பெற முடியாத வேலை இழப்பு என்ற பேரிடியும், எப்போது வேண்டுமானாலும் விழும் என்ற தலை மேல் கத்தியும், நம் இளைய சமுதாயத்தை பிரட்டிப் போட்ட வருடம். இதை எழுதும் போதே வேலை இழப்பால் தற்கொலை செய்து கொண்டவர்களையும், குடும்பத்தையே கொன்று தானும் மரித்துப் போன நிகழ்வுகள் என் கண்களைக் கலங்கச் செய்கிறது. சீட்டுக் கட்டுகள்ஒன்றன் பின் ஒன்றாக சரிவது போல சட சட வென்று பிப்ரவரி 09 முதல் வரிசையாய் அடி மேல் அடி வாங்கிய உலகப் பொருளாதாரம், வேலை இழப்பு எத்தனை பேரை பிணமாக்கியதோ? எத்தனை பேரை உயிருடன் பிணமாக மன நோயாளியாக்கிப் பார்த்ததோ? அந்த இறைவனுக்கே வெளிச்சம்.
இவை எல்லாவற்றையும் விட 2009-இல் நாம் இழந்தது அரும்பெரும் சொத்தான "வாழ்க்கை மீதான நம்பிக்கை". எங்கே போனது?
எப்படிப் பட்ட பயங்கர இரவுகளையும், விடியாத பகல் பொழுதுகளையும் காட்டிச் சென்ற நாட்களைக் கொண்ட வருடம் 2009. ஒருவாறு இதோ முடிகிறது.
இனி வரும் நாட்கள் நம் இளைஞர்களுக்கும், தன் வாழ்நாள் முழுதும் ஈட்டிய பொருளை எல்லாம் முதலீடாக்கி வைத்திருக்கும் மூத்தவர்களுக்கும், வேலை இழந்த மகன்களை/மகள்களை கொண்ட பெற்றோர்களுக்கும் நம்பிக்கை அளிக்கும் வருடமாகவும், அனைவரும் குறைந்த பட்ச மகிழ்ச்சியாவது கொண்டு, புன்னகை பூக்கும் வருடமாக அமைய வேண்டும் என்றே நாளை முழுதும் பிரார்த்தனை செய்வோம்.
முடிந்தால் இப்பதிவைப் படிக்கும் நீங்கள் அனைவரும் எங்கிருந்தாலும் ஒரு நிமிடம் இந்தப் பிரார்த்தனையைச் செய்யுங்கள். உங்களுக்கு இறைவன் மீதான நம்பிக்கை இல்லாவிட்டாலும், வாழ்க்கை மீதான நம்பிக்கையை நம் சக மனிதர்கள் அடைய வேண்டும் என்று மனதார வேண்டிக் கொள்ளுங்கள்.
அனைவருக்கும் இப்புத்தாண்டு புன்னகையாய் மலரட்டும். இனிய புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள்.
.
And you dare to call me coloured
"When I'm born I'm Black,
when I grow up I'm Black,
when I'm in the cold I'm Black,
when I'm in the sun I'm Black,
when I'm sick I'm Black,
when I die I'm Black.
And you...
When you're born you're Pink,
when you grow up you're White,
when you're in the cold you're Blue,
when you're in the sun Red,
when you're sick you're Green,
when you die you're Purple.
And you dare to call ME a coloured....".
Source & Author:
Source No.1 say,
Unknown, though claimed as "nominated the best poem of year ....." every year by email forwarders. :))
Source No 2 says,
Found in The children's book of poems, prayers and meditations ed. Liz Attenborough (Element Books, 1989)
Source No 3 says
After further Googling. Its from Malcom X
Lessons Learnt: Nasareyan: don't forward your poems (LOL .. Just kidding)
.
when I grow up I'm Black,
when I'm in the cold I'm Black,
when I'm in the sun I'm Black,
when I'm sick I'm Black,
when I die I'm Black.
And you...
When you're born you're Pink,
when you grow up you're White,
when you're in the cold you're Blue,
when you're in the sun Red,
when you're sick you're Green,
when you die you're Purple.
And you dare to call ME a coloured....".
Source & Author:
Source No.1 say,
Unknown, though claimed as "nominated the best poem of year ....." every year by email forwarders. :))
Source No 2 says,
Found in The children's book of poems, prayers and meditations ed. Liz Attenborough (Element Books, 1989)
Source No 3 says
After further Googling. Its from Malcom X
Lessons Learnt: Nasareyan: don't forward your poems (LOL .. Just kidding)
.
தமிழ்மண விருதுகள் முதல் கட்டப் பிரசாரம்
:)) தமிழ்மண விருதுகள் - நானும் இருக்கேன் இதில்.
டாடா சூமோ கருப்பு பூனைகள், போன்ற எதுவும் இல்லாமையே, போட்டியிடும் வேட்பாளர்கள் மத்தியில், புதுமுக அறிமுகமாக இருக்கும் எனக்கும் வோட்டளித்து மகிழுங்கள். ஏதோ ஒன்னு ரெண்டு வோட்டாவது அளிக்கப்பட்டால் கூட மகிழும் இப்பேதை நெஞ்சம்.
சுயதேடல், பகுத்தறிவு, ஆன்மீகம் என்ற பிரிவில் ஆகவே, இனியும் கங்கையை அசுத்தப்படுத்த வேண்டாம்
விளையாட்டு, உடல் ஆரோக்கியம், உடல்நலம் மற்றும் சமையல் தொடர்பான கட்டுரைகள் என்ற பிரிவில் பஞ்ச் ரங் அசார் (ஐந்து வண்ண ஊறுகாய்)
வோட்டுப் போட இங்கே கிளிக் செய்யுங்கள்.
நன்றி சகாஸ்.
..
டாடா சூமோ கருப்பு பூனைகள், போன்ற எதுவும் இல்லாமையே, போட்டியிடும் வேட்பாளர்கள் மத்தியில், புதுமுக அறிமுகமாக இருக்கும் எனக்கும் வோட்டளித்து மகிழுங்கள். ஏதோ ஒன்னு ரெண்டு வோட்டாவது அளிக்கப்பட்டால் கூட மகிழும் இப்பேதை நெஞ்சம்.
சுயதேடல், பகுத்தறிவு, ஆன்மீகம் என்ற பிரிவில் ஆகவே, இனியும் கங்கையை அசுத்தப்படுத்த வேண்டாம்
விளையாட்டு, உடல் ஆரோக்கியம், உடல்நலம் மற்றும் சமையல் தொடர்பான கட்டுரைகள் என்ற பிரிவில் பஞ்ச் ரங் அசார் (ஐந்து வண்ண ஊறுகாய்)
வோட்டுப் போட இங்கே கிளிக் செய்யுங்கள்.
நன்றி சகாஸ்.
..
What is it that Indians have and we dont
Sharing an article Written by a Pakistani journalist about India
Capital suggestion
By Dr Farrukh Saleem
Here's what happening in India:
The two Ambani brothers can buy 100 percent of every company listed on the Karachi Stock Exchange (KSE) and would still be left with $30 billion to spare. The four richest Indians can buy up all goods and services produced over a year by 169 million Pakistanis and still be left with $60 billion to spare. The four richest Indians are now richer than the forty richest Chinese.
In November, Bombay Stock Exchange's benchmark Sensex flirted with 20,000 points. As a consequence, Mukesh Ambani's Reliance Industries became a $100 billion company (the entire KSE is capitalized at $65 billion). Mukesh owns 48 percent of Reliance.
In November, comes Neeta's birthday. Neeta turned forty-four three weeks ago. Look what she got from her husband as her birthday present: A sixty-million dollar jet with a custom fitted master bedroom, bathroom with mood lighting, a sky bar, entertainment cabins, satellite television, wireless communication and a separate cabin with game consoles. Neeta is Mukesh Ambani's wife, and Mukesh is not India 's richest but the second richest.
Mukesh is now building his new home, Residence Antillia (after a mythical, phantom island somewhere in the Atlantic Ocean ). At a cost of $1 billion this would be the most expensive home on the face of the planet. At 173 meters tall Mukesh's new family residence, for a family of six, will be the equivalent of a 60-storeyed building. The first six floors are reserved for parking. The seventh floor is for car servicing and maintenance. The eighth floor houses a mini-theatre. Then there's a health club, a gym and a swimming pool. Two floors are reserved for Ambani family's guests. Four floors above the guest floors are family floors all with a superb view of the Arabian Sea . On top of everything are three helipads. A staff of 600 is expected to care for the family and their family home.
In 2004, India became the 3rd most attractive foreign direct investment destination. Pakistan wasn't even in the top 25 countries.
In 2004, the United Nations, the representative body of 192 sovereign member states, had requested the Election Commission of India to assist the UN in the holding elections in Al Jumhuriyah al Iraqiyah and Dowlat-e Eslami-ye Afghanestan. Why the Election Commission of India and not the Election Commission of Pakistan? After all, Islamabad is closer to Kabul than is Delhi . By Dr Farrukh Saleem
Here's what happening in India:
The two Ambani brothers can buy 100 percent of every company listed on the Karachi Stock Exchange (KSE) and would still be left with $30 billion to spare. The four richest Indians can buy up all goods and services produced over a year by 169 million Pakistanis and still be left with $60 billion to spare. The four richest Indians are now richer than the forty richest Chinese.
In November, Bombay Stock Exchange's benchmark Sensex flirted with 20,000 points. As a consequence, Mukesh Ambani's Reliance Industries became a $100 billion company (the entire KSE is capitalized at $65 billion). Mukesh owns 48 percent of Reliance.
In November, comes Neeta's birthday. Neeta turned forty-four three weeks ago. Look what she got from her husband as her birthday present: A sixty-million dollar jet with a custom fitted master bedroom, bathroom with mood lighting, a sky bar, entertainment cabins, satellite television, wireless communication and a separate cabin with game consoles. Neeta is Mukesh Ambani's wife, and Mukesh is not India 's richest but the second richest.
Mukesh is now building his new home, Residence Antillia (after a mythical, phantom island somewhere in the Atlantic Ocean ). At a cost of $1 billion this would be the most expensive home on the face of the planet. At 173 meters tall Mukesh's new family residence, for a family of six, will be the equivalent of a 60-storeyed building. The first six floors are reserved for parking. The seventh floor is for car servicing and maintenance. The eighth floor houses a mini-theatre. Then there's a health club, a gym and a swimming pool. Two floors are reserved for Ambani family's guests. Four floors above the guest floors are family floors all with a superb view of the Arabian Sea . On top of everything are three helipads. A staff of 600 is expected to care for the family and their family home.
In 2004, India became the 3rd most attractive foreign direct investment destination. Pakistan wasn't even in the top 25 countries.
Imagine, 12 percent of all American scientists are of Indian origin; 38 percent of doctors in America are Indian; 36 percent of NASA scientists are Indians; 34 percent of Microsoft employees are Indians; and 28 percent of IBM employees are Indians.
For the record: Sabeer Bhatia created and founded Hotmail. Sun Microsystems was founded by Vinod Khosla. The Intel Pentium processor, that runs 90 percent of all computers, was fathered by Vinod Dham.
Rajiv Gupta co-invented Hewlett Packard's E-speak project. Four out often Silicon Valley start-ups are run by Indians. Bollywood produces 800 movies per year and six Indian ladies have won Miss Universe/Miss World titles over the past 10 years.
For the record: Azim Premji, the richest Muslim entrepreneur on the face of the planet, was born in Bombay and now lives in Bangalore.India now has more than three dozen billionaires; Pakistan has none (not a single dollar billionaire) .
The other amazing aspect is the rapid pace at which India is creating wealth. In 2002, Dhirubhai Ambani, Mukesh and Anil Ambani's father, left his two sons a fortune worth $2.8 billion. In 2007, their combined wealth stood at $94 billion. On 29 October 2007, as a result of the stock market rally and the appreciation of the Indian rupee, Mukesh became the richest person in the world, with net worth climbing to US$63.2 billion (Bill Gates, the richest American, stands at around $56 billion). Indians and Pakistanis have the same Y-chromosome haplogroup. We have the same genetic sequence and the same genetic marker (namely: M124).
We have the same DNA molecule, the same DNA sequence. Our culture, our traditions and our cuisine are all the same. We watch the same movies and sing the same songs.
What is it that Indians have and we don't?
ஊஞ்சல் 22.12.09
ஊஞ்சல்
இந்த முறை நிறையா போட்டோ...
எங்க கிராமத்து வீடு - முன்னால் எம்பொண்ணு.
கண் கூசும் காவேரி மணல் வெளி
கோவிலில் கிடைத்த பழைய போட்டோ. 1985-யில் கடைசியாக நடந்த கோவில் கும்பாபிஷேகத்தின் போது எடுத்தது. இந்த போட்டோவில் நான் இல்லை.
திரௌபதி கோவில் முகப்பில் ரஜினி:
குழந்தைத்தனம் தொலையாத வெள்ளந்தியானக் குழந்தைகள்.
பக்கோடா
தர்ஷிணியின் கிருஷ்ணர் மறு அவதாரம் எடுத்தே விட்டார். வர்ணம் பூசும் வேலை முடிந்திருந்தாலும், கேமராவிலிருந்து கம்ப்யூட்டர்-ருக்கு போட்டோக்கள் மாற்ற நேரம் இல்லாமல் கிடந்தது.
உடையும் முன்
உடைந்த பின்: கழுத்தில் எம்சீலால் ஒட்டி, வெள்ளை பெயின்ட் அடித்து கண் மட்டும் திறந்திருந்தேன்.
இப்போது: வர்ணம் எல்லாம் எழுதிய பின். "கிருஷ்ணன் நீலமாத்தான்" இருப்பார் என்று தர்ஷிணி தீர்மானித்ததால்.
"நீ என்ன யசோதாவா"
"ஏன் கேக்கற"
"இவ்வளோ அழகா டிரஸ் பண்ணிருக்கியே கிருஷ்ணனுக்கு.... "
"உனக்கும் தான் அழகா டிரஸ் பண்ணுவேன்..."
"அப்போ இந்த மாதிரி நகை கிரீடம் எல்லாம் எங்க.. எனக்குத்தான அம்மா நீ.. "
: (
மழை
ஆல்காட் பள்ளி பொருளாதார ரீதியில் ஏழ்மையான மாணவர்களுக்கு முற்றிலும் இலவசக் கல்வி அளித்து வருகிறது. எல்லாப் பாடங்களும் இப்பள்ளியில் தமிழிலேயே கற்றுத் தரப் படுகிறது. உங்களுக்குத் தெரிந்த 'பண முடை' காரணங்களுக்காக படிப்பை நிறுத்தி இருக்கும் மாணவர்களுக்கு இச்செய்தியைத் தெரிவிக்கலாம். மாசம் நூறு ரூபாய் என்ற கணக்கில், நமக்கும் வலிக்காமல், வருஷத்துக்கு ஒரு முறை இது போன்ற பள்ளிகளுக்கும் நன்கொடை அளிக்கலாமே. யோசிங்க சகாஸ்.
.
இந்த முறை நிறையா போட்டோ...
எங்க கிராமத்து வீடு - முன்னால் எம்பொண்ணு.
தாயம்மா சரோஜா (பல் செட்டு மற்றும் தன் பேரனுடன்)
பக்கோடா
தர்ஷிணியின் கிருஷ்ணர் மறு அவதாரம் எடுத்தே விட்டார். வர்ணம் பூசும் வேலை முடிந்திருந்தாலும், கேமராவிலிருந்து கம்ப்யூட்டர்-ருக்கு போட்டோக்கள் மாற்ற நேரம் இல்லாமல் கிடந்தது.
உடையும் முன்
உடைந்த பின்: கழுத்தில் எம்சீலால் ஒட்டி, வெள்ளை பெயின்ட் அடித்து கண் மட்டும் திறந்திருந்தேன்.
இப்போது: வர்ணம் எல்லாம் எழுதிய பின். "கிருஷ்ணன் நீலமாத்தான்" இருப்பார் என்று தர்ஷிணி தீர்மானித்ததால்.
"ஏன் கேக்கற"
"இவ்வளோ அழகா டிரஸ் பண்ணிருக்கியே கிருஷ்ணனுக்கு.... "
"உனக்கும் தான் அழகா டிரஸ் பண்ணுவேன்..."
"அப்போ இந்த மாதிரி நகை கிரீடம் எல்லாம் எங்க.. எனக்குத்தான அம்மா நீ.. "
: (
மழை
ஆல்காட் பள்ளி பொருளாதார ரீதியில் ஏழ்மையான மாணவர்களுக்கு முற்றிலும் இலவசக் கல்வி அளித்து வருகிறது. எல்லாப் பாடங்களும் இப்பள்ளியில் தமிழிலேயே கற்றுத் தரப் படுகிறது. உங்களுக்குத் தெரிந்த 'பண முடை' காரணங்களுக்காக படிப்பை நிறுத்தி இருக்கும் மாணவர்களுக்கு இச்செய்தியைத் தெரிவிக்கலாம். மாசம் நூறு ரூபாய் என்ற கணக்கில், நமக்கும் வலிக்காமல், வருஷத்துக்கு ஒரு முறை இது போன்ற பள்ளிகளுக்கும் நன்கொடை அளிக்கலாமே. யோசிங்க சகாஸ்.
.
நீதானா அந்தக் குயில்
சரியாக ஒன்றிரண்டு மாதம் முன்னால் புழுதி கவிதையும், திருக்காட்டுப்பள்ளியும் பற்றிய பதிவுகள் இணையத்தில் வெளியிடும் போது இதெல்லாம் நிகழும் என்று கனவிலும் நினைக்கவில்லை. நித்யாவின் facebook கிடைக்கவும் மெசேஜ் அனுப்பினேன். "sorry i don't remember you" என்று பதில் வந்தது. :( விடுமா விக்ரமாதித்தன் வேதாளம். மீண்டும் ஒரு மெயில் அனுப்பி "குடும்பப் பாட்டு" ஒன்றையும் பாடிக் காட்டினேன். கண்களில் தண்ணீர் தளும்ப, செவாலியே சிவாஜி ரேஞ்சுக்கு நாத்தழுதழுக்க "வித்யா-நித்யா" அலம்பல் ஜோடி மீண்டும் இணையத்தால் இணைந்தது. பிறகென்ன..... கேக்கணுமா??
சென்ற 27.11.09 அன்று காரில் திருச்சி போய் கொண்டிருக்கும் போது கார்த்தியின் போன் வந்தது "என்ன, எப்படி இருக்க, என்ன செய்யுற" என்றெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டே போனேன். நான் இப்போ எம் எல் முடிச்சுட்டேன். "அப்ப வக்கீலாயி"ட்டீங்களா"??? என்று சுருதி கொஞ்சம் இறங்கியது. "இல்ல. எம்எல்ஏவா ஆயிட்டேன்".... தொண்டையில் இருந்து வார்த்தைகள் நீளவில்லை. செருமிக் கொண்டு, "அப்படீங்களா சார்" என்றேன். அருகிருந்த என்னவர் "என்ன திடீர்னு பம்மற...யாரு போன்ல" நாம் பம்முவது பற்றிய உள்ளூர மகிழ்ச்சியோடு கேட்டார். "என் பழைய நண்பர்.. என்று கொஞ்சம் அழுத்தம் கொடுத்துக் கொண்டேன்.
அப்போதும் நினைக்கவில்லை, வில்சனின் ஈமெயில் வரும் என்று. திடீர்னு ஒருநாள் நாமெல்லாம் டிசம்பர் 12 அன்று சந்திக்கப் போறோம் என்று வில்சனின் மெயில் வந்தது. :)
=====================================
கல்லணையைக் கட்டிய கரிகால் சோழன்
கல்லணை
=======================================================================
11.12.2009 அன்று மாலை ஆறு மணி வாக்கில் புத்தக விழாவுக்குக் கிளம்ப முடியாமல் அலுவலகத்திலேயே இருந்தேன். "Still in office. convey my best wishes to vasu. to you too" என்று sms ஒன்றை நர்சிம்முக்கு அனுப்பினேன். "no chance. come" என்று பதில் வந்தது. என்ன சொல்வது இவருகிட்ட என்று யோசிக்கும் போதே, வீட்டிலிருந்து அம்மா-அம்மா டென்ஷன் ஆகி போன் பண்ணி திட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள். ஒரு வழியாக good night boss சொல்லி அலுவலகத் தலை(வலி)யை வீட்டுக் அனுப்பிவிட்டு பார்த்தால் ஏழு மணி.
முடிந்த வரை வேகமாப் போய் டிஸ்கவரி புக் ஹவுசில் தலையைக் காட்டி புறப்பட்டு விடலாம் என்று ஆக்டிவாவை திருப்பினால், ஐ.டி. காரிடார் முடியும் மத்திய கைலாசத்திலிருந்து கிண்டி வரை ஊர்ந்து ஊர்ந்து போனால், அம்மாவின் போன் "சைதாப்பேட்டையில் ஏதோ திறப்பு விழாவாம்.. நங்கநல்லூரெல்லாம் வந்துண்ட்ருக்காத. நாங்க கிளம்பியாச்சு. நீ நேர கோயம்பேடு வந்துரு" என்று தாயின் ஆணை. வேறன்ன செய்ய. அட ஆபீசுலேந்து நேர வர ஒரு பொண்ணுக்கு வேற எந்த உபாதையோ, பசியோ இருக்காதான்னு யோசனையே கிடையாது இந்தம்மாக்கு என்று மனசுக்குள் நினைத்துக் கொண்டே ஊர்ந்தேன்.
வடபழனிக்கருகில் வரும்போது மணி இரவு எட்டரை. இனிமே பூமி தாங்காது என்று இருக்கும் சந்தில் எல்லாம் புகுந்து, டிராபிக் ஜாமிலிருந்து தப்பித்து வளசரவாக்கம் தெருக்கள் வழியாக கோயம்பேடு சாலையை அடைந்தேன்.
மீண்டும் ஊர்ந்து ஊர்ந்து "ஒன்று" வாசனை மூக்கைத் துளைக்கவும் "ஆகா வந்துட்டோம்டா" என்று என்னையே பாராட்டிக் கொண்டு, டூ-வீலர் பார்கிங்கில் இரண்டு நாளுக்கு பார்க்கிங் டிக்கட்டு வாங்கி மூன்று முறை சைடு லாக் பண்னோமானு பாத்து, நாலஞ்சு முறை சென்டர் ஸ்டாண்டு போட்டாமானு செக் பண்ணி, ஆறாவது நிமிஷம், ஏழு எட்டு வைத்து ஒம்பதாம் பிளாட்பாரம் சென்றால் பத்து மணி பஸ்ஸு கண்டேக்கடரூ என்னைத் திட்டிக் கொண்டிருந்தான். "இவங்கல்லாம் வரலைன்னு யாரு ...." என்று முடிக்கும் முன்னேயே நல்ல வேளை முன்னால் சென்று நின்றேன்.
ரயிலில் டிக்கட்டு கிடைக்காமல் லொட லொடவென்று அரசு பேருந்தில் இரவு பதினொன்றை வரைக்கும் சிங்கிள் ஆம்ப்ளிபையரில் அலறிக்கொண்டிருந்த "சுர்ருங்குது" பாட்டை "பூம் டீவி" வீடியோவில் பார்த்துக் கேட்டுக் கடுப்பாகி, "உங்கள் குறைகளை 044 25366351 என்ற எண்ணுக்குத் தெரிவியுங்கள்" என்ற அறிவிப்பைப் பார்த்து, போன் பண்ணினேன். "ஏங்க.. நான் உங்க பஸ்சுல காசு கொடுத்து போயிட்டுருக்கேங்க. இந்த பாட்டை எப்போ நிறுத்துவீங்க" அப்படீன்னு கேட்டேன்.
"இன்னுமா நிறுத்தல கண்டேக்க்று கிட்ட கொண்டுங்க" என்கவும் ஒரு நம்பிக்கையோடு என்னதான் பஸ்ஸு ஊர்ந்து கொண்டிருந்தாலும், பாலன்ஸ் பண்ணும் சமத்து பத்தாமல் நான் தள்ளாடிக் கொண்டு, கிட்டத் தட்ட கண்டேக்க்று மேலே விழுந்து விடும் தொலைவில் ஒரு கம்பியில் தொத்திக் கொண்டு "இந்தாங்க" என்று மொபைலைக் கொடுத்தேன். பேசினார் கண்டக்டர். என்னை முறைத்துக்கொண்டே இருந்தார். ஒரு நிமிஷம் போனது, "ஆமாண்டா. அண்ணி நல்லாருக்கு. சின்னப் பொண்ணை இனிமேத்தான் இஸ்கோலுல சேக்கோணும்" என்று ஒரு பத்து நிமிஷம் சொந்தக் கதை எல்லாம் பேசி முடித்து பின் "இதுங்க வரணும்னு பஸ்ஸை போட்டு வைச்சேன். இதுங்க கம்ப்ளைண்டு கொடுக்குதுங்க." என்று வரிசையாய் அக்றிணையாகி நொந்தேன். அப்படியும் பாட்டு நிறுத்தப்படலை. ஒரு வழியாக ஒரு மணிக்கு பாட்டு நிறுத்தப் பட்டது. நானும் மழையின் ஜதிக்கேற்ப தலையை இப்படியும் அப்படியும் ஆட்டி தூங்கிப் போனேன்.
காலையில் திருச்சியில் மீண்டும் ஒன்று மணம்தான் எழுப்பியது. பின்னாடியே அம்மா அப்பா தம்பி எம்பொண்ணு எல்லோரும் வரிசையாய்... என் பெற்றோர் குலதெய்வம் கோவிலுக்குப் போகவும், நான் என்னை வாழ வைத்துக் கொண்டிருக்கும் பள்ளிக்குப் போகவும், யார் கேட்டாலும் (திட்டினாலும்) பரவால்லைன்னு நெஞ்சுக்குள் பெய்திடும் மாமழை என்று பாடிக் கொண்டே இறங்கினேன். பெரியம்மா அனுப்பிய கார் வந்தது. அவங்க வீட்டுக்குப் போய் நாலு இட்லி அருமையான காப்பி குடித்து மீண்டும் எட்டு மணியளவில் திருக்காட்டுப்பள்ளி நோக்கிப் பிரயாணம்.
இப்போது திருச்சி சாலைகளும், திருக்காட்டுப்பள்ளி நோக்கி செல்லும் சாலைகளும் அகலம் குறைந்தும் நீளம் அதிகமாகியும் தோன்றியது. கல்லணை பாலத்தை ஒரு காலத்தில் நடந்தே கடக்கும் போது அலுப்பாய் இருக்கும். இன்று நடக்கலாம் என்று தோன்றினாலும் நேரம் ரொம்பக் குறைந்து போன உணர்வு வேறு துரத்திக் கொண்டே இருந்தது.
'நாங்க வந்துட்டோம்' என்று ஐந்து நிமிஷத்துக்கு ஒரு போன் வந்து கொண்டே இருந்தது. சரியாக முக்கால் மணி நேரத்துக்குள் திருக்காட்டுப்பள்ளி போய் விடுவோம். வயல், சின்னச்சின்ன வாய்க்கால்கள், குட்டைகளில் லில்லிப் பூக்கள், பச்சைப் பட்டு புல் வெளிகள், துரத்திய மரங்கள் என்று ஒரு பக்கம் பசுமையை நிலை நாட்டிக் கொண்டிருந்தாலும் ஒரு பக்கம் அகண்ட காவேரியின் மணல் வெளி கண் கூசியது. கொஞ்சூண்டு தண்ணீ இருக்கென்று காண்பிக்க நடுவில் ஓடிக் கொண்டிருந்தது.
மருங்கு வண்டு சிறந்தார்ப்ப மணிப்பூ ஆடை அதுபோர்த்து
கருங்க யல்கண் விழித்தொல்கி நடந்தாய் வாழி காவேரி!
கருங்க யல்கண் விழித்தொல்கி நடந்த தெல்லாம் நின்கணவன்
திருந்து செங்கோல் வளையாமை அறிந்தேன் வாழி காவேரி!
பூவர் சோலை மயில்ஆலப் புரிந்து குயில்கள் இசைபாடக்
காமர் மாலை அருகசைய நடந்தாய் வாழி காவேரி!
காமர் மாலை அருகசைய நடந்த தெல்லாம் நின்கணவன்
நாம வேலின் திறம்கண்டே அறிந்தேன் வாழி காவேரி!
என்று மாதவி பாடுவதாகத் சிலப்பதிகாரம் பேசுகிறது. இன்று உன் கணவன் திருச்செங்கோல் வளைந்தது போலும். இந்தனை மேல்மெலிந்து கிடைகிறாயடி காவேரிப் பெண்ணே என்று வருந்திக் கொண்டேன்.
என். வெங்கட்ராமன் உரக்கடை என்று போர்டு போட்டிருந்த கடை முன் இருந்த பூக்கடையில் சாமிக்கும் அம்பாளுக்கும், திரௌபதி அம்மனுக்கும் என்று மூன்று மாலைகள் வாங்கிக் கொண்டு இருந்தார் அப்பா. கடையிலிருந்த இளைஞனின் கண்கள் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தது. அடப் பாவி செந்தில் இன்னும் இவ்வளோ சின்னவனாவே இருக்கானா என்று நினைத்தேன். உள்ளே போய் விட்டான் அந்த இளைஞன். மீண்டும் கிஷோர் போன் வந்தது "எங்க இருக்கீங்க" என்று கேட்டான். 'நேரமாகிட்டது கோவிலுக்கு போயிட்டு ஸ்கூலுக்குப் போலாம் என்றார் அப்பா. "சரீங்கப்பா" என்று என் சுருதி கொஞ்சம் குறைந்தது.
சர் சிவசாமி ஐயர் (எங்கள் பள்ளி ஸ்தாபகர்)
ஸ்கூலைத் தாண்டி சென்றது கார். என் கண் ஸ்கூல் மீதே நின்று விட்டது. முருகன் கோவில் புதுப்பிக்கப்பட்டிருந்தது. அருகில் இருந்த பஞ்சாயத்து போர்டு ஸ்கூல் இரண்டு மாடிக் கட்டிடம் ஆகி விட்டிருந்தது. திரௌபதி கோவிலுக்குப் போனோம். கோவில் வாசலில் கர்ப்பகிரகத்தை மறைத்தவாறு பாலிவினைல் போர்டில் ரஜினி அறுபதாவது பிறந்தநாளைக் கொண்டாடிக் கொண்டிருந்தார். "நீ நடந்தால் நடையழகு" என்று ஆளுயர ஸ்பீக்கர் கத்திக் கொண்டிருந்தது. அருகிருந்த கிரௌண்டில் பதினைந்து வயதுக்குள் இருக்கும் சிறுவர் சிறுமிகள் எல்லாம் விளையாடியும், பாட்டுக்கு ஆடியும் கொண்டிருந்தனர். எம்பொண்ணுக்கு குஷி தாங்கலை. புழுதியில் புரண்டு பட்டுப் பாவாடையெல்லாம் மண்ணாக்கி கொண்டாள். விளையாடட்டும் என்று விட்டு விட்டேன். பொங்கல் பிரசாதத்தைக் கூட அவர்களோடு க்யூவில் நின்று வாங்கி சாப்பிட்டாள். எனக்கு எம்பொண்ணு நானாவே ஆனா மாதிரி இருந்தது. (அடங்கு வித்யா...)
இன்னொரு கோவில் போய் திரும்பிய போது "நாங்கல்லாம் ஸ்கூல்லேந்து கல்லணை டிராவலர் மாளிகைக்குப் போறோம். நீங்க அங்க வந்துருங்க" என்று வில்சன் லூர்து சேவியர் சொன்ன போது மணி இரண்டு."எனக்காக காத்திருக்க வேண்டாம். நீங்க எல்லோரும் சாப்பிட்டு விடுங்க" என்றேன். "நீங்க வரலைனாலும் பரவால்லை. ஹிந்தி மிஸ் (எங்கம்மா) கண்டிப்பா வரணும்" என்றான் (ர்) கிஷோரும் வெங்கியும். அடப் பாவிங்களா....
அக்ரஹாரத்தில் எல்லாம் மாறி விட்டிருந்தது. யார் வீட்டு வாசல் திண்ணையிலோ என் பெண் நின்று உள்ளே எட்டிப் பார்த்தாள். திட்டப் போகிறார்கள் என்று பயந்தேன். "பொண்ணு. ஒட்டுல (ஓரத்தில்) நிக்காதடீ.. விழுந்துடுவடீ..." என்று கரிசனமாய் ஒரு குரல் வந்து என் நெஞ்சைக் கரைத்தது. இன்னும் மனுஷங்க மாறலீங்க.
இரண்டு மணிக்கு கார் கிளம்பிய போது தூர ஆரம்பித்திருந்தது. கல்லணை டிராவலர் மாளிகைக்குப் போயிட்டு போலாம்ங்க என்று எங்கள் "பார்த்தசாரதி" முருகேசன் அண்ணாச்சியிடம் சொல்லவே "இருபது நிமிஷத்துல போயிடலாம்ங்க" என்றார். வழியில் பூண்டி மாதா கோவில் தெரிந்தது. "கிஷோர் நாங்க பூண்டி கிட்ட இருக்கோம். வந்திருவோம். நீங்க இருப்பீங்கல்ல" என்றேன். "பங்களா வந்து கார்த்தி சார்னு சொல்லுங்க" என்றான்(ர்) கிஷோர்.
"பார்த்தசாரதி" சொன்னதுபோல இல்லாமல் பதினைந்து நிமிஷத்திலையே கொண்டு போய் சேர்த்தார். எனக்கு முப்பத்தி நாலு பல்லும் தெரிந்து கொண்டிருந்தது. எம்பொண்ணு தூங்கி போய் விட்டாள். அவளை காரிலேயே கிடத்தி விட்டு அம்மா அப்பா நான் மூவரும் போனோம். முப்பது பேர், முப்பதும் "பசங்க" . அபர்ணா வரலையா, பவானி வரலையா, கஸ்தூரி??? என்றெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டே எல்லாப் "பசங்க"ளையும் மறு அறிமுகம் செய்து கொண்டேன். நிறையா முகம் மாறி விட்டிருந்தது.
கிஷோர் சின்ன வயதில் பெண் வேடம் போடுவான். அதே போலத்தான் இப்போது, "பால் வடியும்" முகம் - நம்பாதீங்க பெண்களே.. இன்னும் பிரம்மச்சாரியாம்.. :)) உங்கல்யாணத்துல இருக்கு மண்டகப்படி என்று சொல்லிவிட்டுத்தான் வந்தேன்.
செந்தில் இருந்தான்(ர்)...அதே முகம், அப்போ கடையில் இருந்தது செந்திலின் தம்பி... :))
வில்சன் அதே உருவம், அதே முகம், அதே உயரம். எங்கள் பள்ளிக்கு முன். வெங்கட், முருகேசன், செந்தில், கிஷோர், வரதராஜன், பஞ்சாபகேசன், சிவசண்முகம், வேணுகோபால் என்று எல்லார் முகமும் மாறி இருந்தது. பழனியப்பன் ரமேஷ் வரலை. அவங்களை பற்றி கேட்கவும் மறந்து விட்டது. டொனால்ட் (நாங்க டக்குன்னு கூப்பிடுவோம்) இப்போ பாதர் ஆகிட்டானாம் (ராம்)
அண்ணன் மாவலியார் வாழ்க வாழ்க
எல்லாரும் நல்லவங்களா நல்ல நிலைமையில், இருக்கிறதப் பாத்து ரொம்ப சந்தோஷம்... மெட்ராஸ் வரும் வரை முப்பத்தி நாலு பல்லும் சிரித்தவாரே காணப்பட்டதாக சமூகத்துல பேசிக்கிறாங்க. அவ்வளோ சிரிப்புங்க அங்க.
மாவலியார் (கார்த்தி) மன்னிக்க, blackcat பாதுகாப்பில் புடை சூழ நின்றபோது கிண்டலடித்து பேசினத்துக்கு ஆட்டோவெல்லாம் அனுப்பவேண்டாம்னு கெஞ்சிக் கேட்டுக் கொண்டு புறப்பட்டபோது கும்பலா ... எல்லாரும் சேர்ந்து என்னைப் பாத்து "நீதானா அந்தக் குயில்" என்று பாடியதை மட்டும்....
..
சென்ற 27.11.09 அன்று காரில் திருச்சி போய் கொண்டிருக்கும் போது கார்த்தியின் போன் வந்தது "என்ன, எப்படி இருக்க, என்ன செய்யுற" என்றெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டே போனேன். நான் இப்போ எம் எல் முடிச்சுட்டேன். "அப்ப வக்கீலாயி"ட்டீங்களா"??? என்று சுருதி கொஞ்சம் இறங்கியது. "இல்ல. எம்எல்ஏவா ஆயிட்டேன்".... தொண்டையில் இருந்து வார்த்தைகள் நீளவில்லை. செருமிக் கொண்டு, "அப்படீங்களா சார்" என்றேன். அருகிருந்த என்னவர் "என்ன திடீர்னு பம்மற...யாரு போன்ல" நாம் பம்முவது பற்றிய உள்ளூர மகிழ்ச்சியோடு கேட்டார். "என் பழைய நண்பர்.. என்று கொஞ்சம் அழுத்தம் கொடுத்துக் கொண்டேன்.
அப்போதும் நினைக்கவில்லை, வில்சனின் ஈமெயில் வரும் என்று. திடீர்னு ஒருநாள் நாமெல்லாம் டிசம்பர் 12 அன்று சந்திக்கப் போறோம் என்று வில்சனின் மெயில் வந்தது. :)
=====================================
கல்லணையைக் கட்டிய கரிகால் சோழன்
கல்லணை
=======================================================================
11.12.2009 அன்று மாலை ஆறு மணி வாக்கில் புத்தக விழாவுக்குக் கிளம்ப முடியாமல் அலுவலகத்திலேயே இருந்தேன். "Still in office. convey my best wishes to vasu. to you too" என்று sms ஒன்றை நர்சிம்முக்கு அனுப்பினேன். "no chance. come" என்று பதில் வந்தது. என்ன சொல்வது இவருகிட்ட என்று யோசிக்கும் போதே, வீட்டிலிருந்து அம்மா-அம்மா டென்ஷன் ஆகி போன் பண்ணி திட்டிக் கொண்டிருந்தார்கள். ஒரு வழியாக good night boss சொல்லி அலுவலகத் தலை(வலி)யை வீட்டுக் அனுப்பிவிட்டு பார்த்தால் ஏழு மணி.
முடிந்த வரை வேகமாப் போய் டிஸ்கவரி புக் ஹவுசில் தலையைக் காட்டி புறப்பட்டு விடலாம் என்று ஆக்டிவாவை திருப்பினால், ஐ.டி. காரிடார் முடியும் மத்திய கைலாசத்திலிருந்து கிண்டி வரை ஊர்ந்து ஊர்ந்து போனால், அம்மாவின் போன் "சைதாப்பேட்டையில் ஏதோ திறப்பு விழாவாம்.. நங்கநல்லூரெல்லாம் வந்துண்ட்ருக்காத. நாங்க கிளம்பியாச்சு. நீ நேர கோயம்பேடு வந்துரு" என்று தாயின் ஆணை. வேறன்ன செய்ய. அட ஆபீசுலேந்து நேர வர ஒரு பொண்ணுக்கு வேற எந்த உபாதையோ, பசியோ இருக்காதான்னு யோசனையே கிடையாது இந்தம்மாக்கு என்று மனசுக்குள் நினைத்துக் கொண்டே ஊர்ந்தேன்.
வடபழனிக்கருகில் வரும்போது மணி இரவு எட்டரை. இனிமே பூமி தாங்காது என்று இருக்கும் சந்தில் எல்லாம் புகுந்து, டிராபிக் ஜாமிலிருந்து தப்பித்து வளசரவாக்கம் தெருக்கள் வழியாக கோயம்பேடு சாலையை அடைந்தேன்.
மீண்டும் ஊர்ந்து ஊர்ந்து "ஒன்று" வாசனை மூக்கைத் துளைக்கவும் "ஆகா வந்துட்டோம்டா" என்று என்னையே பாராட்டிக் கொண்டு, டூ-வீலர் பார்கிங்கில் இரண்டு நாளுக்கு பார்க்கிங் டிக்கட்டு வாங்கி மூன்று முறை சைடு லாக் பண்னோமானு பாத்து, நாலஞ்சு முறை சென்டர் ஸ்டாண்டு போட்டாமானு செக் பண்ணி, ஆறாவது நிமிஷம், ஏழு எட்டு வைத்து ஒம்பதாம் பிளாட்பாரம் சென்றால் பத்து மணி பஸ்ஸு கண்டேக்கடரூ என்னைத் திட்டிக் கொண்டிருந்தான். "இவங்கல்லாம் வரலைன்னு யாரு ...." என்று முடிக்கும் முன்னேயே நல்ல வேளை முன்னால் சென்று நின்றேன்.
ரயிலில் டிக்கட்டு கிடைக்காமல் லொட லொடவென்று அரசு பேருந்தில் இரவு பதினொன்றை வரைக்கும் சிங்கிள் ஆம்ப்ளிபையரில் அலறிக்கொண்டிருந்த "சுர்ருங்குது" பாட்டை "பூம் டீவி" வீடியோவில் பார்த்துக் கேட்டுக் கடுப்பாகி, "உங்கள் குறைகளை 044 25366351 என்ற எண்ணுக்குத் தெரிவியுங்கள்" என்ற அறிவிப்பைப் பார்த்து, போன் பண்ணினேன். "ஏங்க.. நான் உங்க பஸ்சுல காசு கொடுத்து போயிட்டுருக்கேங்க. இந்த பாட்டை எப்போ நிறுத்துவீங்க" அப்படீன்னு கேட்டேன்.
"இன்னுமா நிறுத்தல கண்டேக்க்று கிட்ட கொண்டுங்க" என்கவும் ஒரு நம்பிக்கையோடு என்னதான் பஸ்ஸு ஊர்ந்து கொண்டிருந்தாலும், பாலன்ஸ் பண்ணும் சமத்து பத்தாமல் நான் தள்ளாடிக் கொண்டு, கிட்டத் தட்ட கண்டேக்க்று மேலே விழுந்து விடும் தொலைவில் ஒரு கம்பியில் தொத்திக் கொண்டு "இந்தாங்க" என்று மொபைலைக் கொடுத்தேன். பேசினார் கண்டக்டர். என்னை முறைத்துக்கொண்டே இருந்தார். ஒரு நிமிஷம் போனது, "ஆமாண்டா. அண்ணி நல்லாருக்கு. சின்னப் பொண்ணை இனிமேத்தான் இஸ்கோலுல சேக்கோணும்" என்று ஒரு பத்து நிமிஷம் சொந்தக் கதை எல்லாம் பேசி முடித்து பின் "இதுங்க வரணும்னு பஸ்ஸை போட்டு வைச்சேன். இதுங்க கம்ப்ளைண்டு கொடுக்குதுங்க." என்று வரிசையாய் அக்றிணையாகி நொந்தேன். அப்படியும் பாட்டு நிறுத்தப்படலை. ஒரு வழியாக ஒரு மணிக்கு பாட்டு நிறுத்தப் பட்டது. நானும் மழையின் ஜதிக்கேற்ப தலையை இப்படியும் அப்படியும் ஆட்டி தூங்கிப் போனேன்.
காலையில் திருச்சியில் மீண்டும் ஒன்று மணம்தான் எழுப்பியது. பின்னாடியே அம்மா அப்பா தம்பி எம்பொண்ணு எல்லோரும் வரிசையாய்... என் பெற்றோர் குலதெய்வம் கோவிலுக்குப் போகவும், நான் என்னை வாழ வைத்துக் கொண்டிருக்கும் பள்ளிக்குப் போகவும், யார் கேட்டாலும் (திட்டினாலும்) பரவால்லைன்னு நெஞ்சுக்குள் பெய்திடும் மாமழை என்று பாடிக் கொண்டே இறங்கினேன். பெரியம்மா அனுப்பிய கார் வந்தது. அவங்க வீட்டுக்குப் போய் நாலு இட்லி அருமையான காப்பி குடித்து மீண்டும் எட்டு மணியளவில் திருக்காட்டுப்பள்ளி நோக்கிப் பிரயாணம்.
இப்போது திருச்சி சாலைகளும், திருக்காட்டுப்பள்ளி நோக்கி செல்லும் சாலைகளும் அகலம் குறைந்தும் நீளம் அதிகமாகியும் தோன்றியது. கல்லணை பாலத்தை ஒரு காலத்தில் நடந்தே கடக்கும் போது அலுப்பாய் இருக்கும். இன்று நடக்கலாம் என்று தோன்றினாலும் நேரம் ரொம்பக் குறைந்து போன உணர்வு வேறு துரத்திக் கொண்டே இருந்தது.
'நாங்க வந்துட்டோம்' என்று ஐந்து நிமிஷத்துக்கு ஒரு போன் வந்து கொண்டே இருந்தது. சரியாக முக்கால் மணி நேரத்துக்குள் திருக்காட்டுப்பள்ளி போய் விடுவோம். வயல், சின்னச்சின்ன வாய்க்கால்கள், குட்டைகளில் லில்லிப் பூக்கள், பச்சைப் பட்டு புல் வெளிகள், துரத்திய மரங்கள் என்று ஒரு பக்கம் பசுமையை நிலை நாட்டிக் கொண்டிருந்தாலும் ஒரு பக்கம் அகண்ட காவேரியின் மணல் வெளி கண் கூசியது. கொஞ்சூண்டு தண்ணீ இருக்கென்று காண்பிக்க நடுவில் ஓடிக் கொண்டிருந்தது.
மருங்கு வண்டு சிறந்தார்ப்ப மணிப்பூ ஆடை அதுபோர்த்து
கருங்க யல்கண் விழித்தொல்கி நடந்தாய் வாழி காவேரி!
கருங்க யல்கண் விழித்தொல்கி நடந்த தெல்லாம் நின்கணவன்
திருந்து செங்கோல் வளையாமை அறிந்தேன் வாழி காவேரி!
பூவர் சோலை மயில்ஆலப் புரிந்து குயில்கள் இசைபாடக்
காமர் மாலை அருகசைய நடந்தாய் வாழி காவேரி!
காமர் மாலை அருகசைய நடந்த தெல்லாம் நின்கணவன்
நாம வேலின் திறம்கண்டே அறிந்தேன் வாழி காவேரி!
என்று மாதவி பாடுவதாகத் சிலப்பதிகாரம் பேசுகிறது. இன்று உன் கணவன் திருச்செங்கோல் வளைந்தது போலும். இந்தனை மேல்மெலிந்து கிடைகிறாயடி காவேரிப் பெண்ணே என்று வருந்திக் கொண்டேன்.
என். வெங்கட்ராமன் உரக்கடை என்று போர்டு போட்டிருந்த கடை முன் இருந்த பூக்கடையில் சாமிக்கும் அம்பாளுக்கும், திரௌபதி அம்மனுக்கும் என்று மூன்று மாலைகள் வாங்கிக் கொண்டு இருந்தார் அப்பா. கடையிலிருந்த இளைஞனின் கண்கள் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தது. அடப் பாவி செந்தில் இன்னும் இவ்வளோ சின்னவனாவே இருக்கானா என்று நினைத்தேன். உள்ளே போய் விட்டான் அந்த இளைஞன். மீண்டும் கிஷோர் போன் வந்தது "எங்க இருக்கீங்க" என்று கேட்டான். 'நேரமாகிட்டது கோவிலுக்கு போயிட்டு ஸ்கூலுக்குப் போலாம் என்றார் அப்பா. "சரீங்கப்பா" என்று என் சுருதி கொஞ்சம் குறைந்தது.
சர் சிவசாமி ஐயர் (எங்கள் பள்ளி ஸ்தாபகர்)
ஸ்கூலைத் தாண்டி சென்றது கார். என் கண் ஸ்கூல் மீதே நின்று விட்டது. முருகன் கோவில் புதுப்பிக்கப்பட்டிருந்தது. அருகில் இருந்த பஞ்சாயத்து போர்டு ஸ்கூல் இரண்டு மாடிக் கட்டிடம் ஆகி விட்டிருந்தது. திரௌபதி கோவிலுக்குப் போனோம். கோவில் வாசலில் கர்ப்பகிரகத்தை மறைத்தவாறு பாலிவினைல் போர்டில் ரஜினி அறுபதாவது பிறந்தநாளைக் கொண்டாடிக் கொண்டிருந்தார். "நீ நடந்தால் நடையழகு" என்று ஆளுயர ஸ்பீக்கர் கத்திக் கொண்டிருந்தது. அருகிருந்த கிரௌண்டில் பதினைந்து வயதுக்குள் இருக்கும் சிறுவர் சிறுமிகள் எல்லாம் விளையாடியும், பாட்டுக்கு ஆடியும் கொண்டிருந்தனர். எம்பொண்ணுக்கு குஷி தாங்கலை. புழுதியில் புரண்டு பட்டுப் பாவாடையெல்லாம் மண்ணாக்கி கொண்டாள். விளையாடட்டும் என்று விட்டு விட்டேன். பொங்கல் பிரசாதத்தைக் கூட அவர்களோடு க்யூவில் நின்று வாங்கி சாப்பிட்டாள். எனக்கு எம்பொண்ணு நானாவே ஆனா மாதிரி இருந்தது. (அடங்கு வித்யா...)
இன்னொரு கோவில் போய் திரும்பிய போது "நாங்கல்லாம் ஸ்கூல்லேந்து கல்லணை டிராவலர் மாளிகைக்குப் போறோம். நீங்க அங்க வந்துருங்க" என்று வில்சன் லூர்து சேவியர் சொன்ன போது மணி இரண்டு."எனக்காக காத்திருக்க வேண்டாம். நீங்க எல்லோரும் சாப்பிட்டு விடுங்க" என்றேன். "நீங்க வரலைனாலும் பரவால்லை. ஹிந்தி மிஸ் (எங்கம்மா) கண்டிப்பா வரணும்" என்றான் (ர்) கிஷோரும் வெங்கியும். அடப் பாவிங்களா....
அக்ரஹாரத்தில் எல்லாம் மாறி விட்டிருந்தது. யார் வீட்டு வாசல் திண்ணையிலோ என் பெண் நின்று உள்ளே எட்டிப் பார்த்தாள். திட்டப் போகிறார்கள் என்று பயந்தேன். "பொண்ணு. ஒட்டுல (ஓரத்தில்) நிக்காதடீ.. விழுந்துடுவடீ..." என்று கரிசனமாய் ஒரு குரல் வந்து என் நெஞ்சைக் கரைத்தது. இன்னும் மனுஷங்க மாறலீங்க.
இரண்டு மணிக்கு கார் கிளம்பிய போது தூர ஆரம்பித்திருந்தது. கல்லணை டிராவலர் மாளிகைக்குப் போயிட்டு போலாம்ங்க என்று எங்கள் "பார்த்தசாரதி" முருகேசன் அண்ணாச்சியிடம் சொல்லவே "இருபது நிமிஷத்துல போயிடலாம்ங்க" என்றார். வழியில் பூண்டி மாதா கோவில் தெரிந்தது. "கிஷோர் நாங்க பூண்டி கிட்ட இருக்கோம். வந்திருவோம். நீங்க இருப்பீங்கல்ல" என்றேன். "பங்களா வந்து கார்த்தி சார்னு சொல்லுங்க" என்றான்(ர்) கிஷோர்.
"பார்த்தசாரதி" சொன்னதுபோல இல்லாமல் பதினைந்து நிமிஷத்திலையே கொண்டு போய் சேர்த்தார். எனக்கு முப்பத்தி நாலு பல்லும் தெரிந்து கொண்டிருந்தது. எம்பொண்ணு தூங்கி போய் விட்டாள். அவளை காரிலேயே கிடத்தி விட்டு அம்மா அப்பா நான் மூவரும் போனோம். முப்பது பேர், முப்பதும் "பசங்க" . அபர்ணா வரலையா, பவானி வரலையா, கஸ்தூரி??? என்றெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டே எல்லாப் "பசங்க"ளையும் மறு அறிமுகம் செய்து கொண்டேன். நிறையா முகம் மாறி விட்டிருந்தது.
பள்ளி கரஸ்பாண்டென்ட் திரு. என்.வி.என். அவர்களோடு நம்ம பசங்க
கிஷோர் சின்ன வயதில் பெண் வேடம் போடுவான். அதே போலத்தான் இப்போது, "பால் வடியும்" முகம் - நம்பாதீங்க பெண்களே.. இன்னும் பிரம்மச்சாரியாம்.. :)) உங்கல்யாணத்துல இருக்கு மண்டகப்படி என்று சொல்லிவிட்டுத்தான் வந்தேன்.
செந்தில் இருந்தான்(ர்)...அதே முகம், அப்போ கடையில் இருந்தது செந்திலின் தம்பி... :))
வில்சன் அதே உருவம், அதே முகம், அதே உயரம். எங்கள் பள்ளிக்கு முன். வெங்கட், முருகேசன், செந்தில், கிஷோர், வரதராஜன், பஞ்சாபகேசன், சிவசண்முகம், வேணுகோபால் என்று எல்லார் முகமும் மாறி இருந்தது. பழனியப்பன் ரமேஷ் வரலை. அவங்களை பற்றி கேட்கவும் மறந்து விட்டது. டொனால்ட் (நாங்க டக்குன்னு கூப்பிடுவோம்) இப்போ பாதர் ஆகிட்டானாம் (ராம்)
அண்ணன் மாவலியார் வாழ்க வாழ்க
எல்லாரும் நல்லவங்களா நல்ல நிலைமையில், இருக்கிறதப் பாத்து ரொம்ப சந்தோஷம்... மெட்ராஸ் வரும் வரை முப்பத்தி நாலு பல்லும் சிரித்தவாரே காணப்பட்டதாக சமூகத்துல பேசிக்கிறாங்க. அவ்வளோ சிரிப்புங்க அங்க.
மாவலியார் (கார்த்தி) மன்னிக்க, blackcat பாதுகாப்பில் புடை சூழ நின்றபோது கிண்டலடித்து பேசினத்துக்கு ஆட்டோவெல்லாம் அனுப்பவேண்டாம்னு கெஞ்சிக் கேட்டுக் கொண்டு புறப்பட்டபோது கும்பலா ... எல்லாரும் சேர்ந்து என்னைப் பாத்து "நீதானா அந்தக் குயில்" என்று பாடியதை மட்டும்....
..
ஊஞ்சல் 11.12.2009
முதலில் மஹாகவி பாரதியாருக்கு என் வணக்கங்கள். (இன்று அவருக்குப் பிறந்த நாள்)
ஊஞ்சல்
பதிவுலகம் வந்ததால் எனக்கு கிடைத்த முகமறியா நட்புக்களும், நேரில் சந்தித்த நல்ல மனிதர்களான உஷா, உமசக்தி, வால் அருண், நர்சிம் இன்னும் கதைப் பட்டறையில் அவசர கதியில் ஹலோ மட்டும் சொல்லிவிட்டு போன அக்னி பார்வை மற்றும் பலர் (மன்னிக்க பெயர்களைக் குறிக்கத் தவறி விட்டேன்).
பதிவுலகில் நான் எழுதிய திருக்காட்டுப்பள்ளி பதிவால் அங்கும் இங்குமாக சிதறிக்கிடந்த அறுந்த வால்கள் எல்லாம் மீண்டும் ஒன்று திரண்டு, வாலறுந்த கும்பலாக மாறப்போகும் தினம் 12.12.2009. என்னோடு எல்.கே.ஜி முதல் ஒன்பதாம் வகுப்பு வரை திருக்காட்டுப்பள்ளியில் பயின்ற கும்பலோடு நாளை சந்திப்பு.
தேநீர்
மீண்டும் ஒரு முறை தமிழ் பதிவுலகம் நட்புக்குத் தோள் கொடுத்து ஒருவருக்கொருவர் பெருமை சேர்த்துள்ளது.
எழுத்துக்களுக்கு முகம் கொடுத்து, அருமையான எழுத்தாளர்களுக்குஅகநாழிகை வாசுவின் புதிய பதிப்பகத்தின் வெளியீடான "அகநாழிகை" சிற்றிதழ் பற்றி எல்லோருக்கும் தெரிந்ததே. இன்று அவர் தம் முதல் புத்தக வெளியீட்டு விழாவை சென்னையில் நடத்துகிறார்.
நாள் : டிசம்பர் 11, 2009 வெள்ளிக்கிழமை மாலை 5.30 மணி
இடம் : டிஸ்கவரி புக் பேலஸ்,
6, மகாவீர் வணிக வளாகம், முனுசாமி சாலை, கே.கே.நகர் (மேற்கு), பாண்டிச்சேரி ஹவுஸ் அருகில்), சென்னை - 78.
பா. ராஜாராமின் கருவேல நிழல்கள், நர்சிம்மின் அய்யனார் கம்மா, உயிரோடை லாவண்யா, உமா சக்தி, TKB காந்தி, என்.விநாயகமுருகன் ஆகியோருக்கு என் மனமார்ந்த வாழ்த்துக்கள்.
தலைப் பிரசவத்திற்கு மனைவியை அனுப்பிவிட்டு, வெளியில் கையை பிசைந்து கொண்டு நிற்கும் கணவர்கள் போல, நர்சிம்மையும், பா. ராஜாராமையும் நினைக்கையில் ரொம்பவே சந்தோஷமாகவும் பெருமையாகவும் இருக்கிறது.
"இதோ இதான்" என்று அவர்கள் குரலில் தெறிக்கும் மகிழ்ச்சியையும், கண்களில் வழியும் பெருமையையும் மனதாரக் கண்டு ரசிக்கவும், நானும் அவர்கள் கண்களைப் பார்த்து அந்த மகிழ்ச்சியில் சிறிது திளைத்து வரலாம் என்று இருக்கிறேன்.
பக்கோடா
எம்பொண்ணு தர்ஷிணி ரொம்ப அடம் பண்ணி என் அம்மாவிடமிருந்து பறித்துக் கொண்டு வந்த இரண்டடி உயரமுள்ள மண்ணாலான கிருஷ்ணன் சிலைக்கு லிப்ஸ்டிக் முதல் நெயில் பாலிஷ், பவுடர் என்று எல்லா அலங்காரமும் தினசரி நடக்கும். நேற்று சாயந்திரம் துணி மடிக்கும் போது தவறுதலாய் என் கை பட்டு கீழே விழுந்து உடைந்து விட்டது. கிருஷ்ணனின் தலை மட்டும் தனித் துண்டாகி விட்டது.
சத்தம் கேட்டு ஓடி வந்தவளுக்கு ஒரே அழுகை. "ஐயோ கிருஷ்ணா!" என்று துண்டான தலையை எடுத்துக் கொண்டு அழுதபடியே என்னைப் பார்த்து "நீ என்ன சிவனா... இப்படி பண்ணிட்டியே??" என்றாள்.
கிர்ர்ர்ர் :( நான் என்னன்னு பதில் சொல்ல?
(எம்.சீலால் பொம்மையை ஒட்டி புதிய பெயின்ட் அடித்து காய வைத்திருக்கேன்)
மழை
சாரல் சமூக சேவை குழுவினர் டிசம்பர் மாசத்தில் ஞாயிறுகளில் செங்கல்பட்டு சிறைச்சாலையில் உள்ள இளஞ்சிறுவர் சீர்திருத்த மையத்தில் (Government observation home for the juveniles) உள்ள குழந்தைகளுக்கு யோகா, படம் வரைதல், எல்லா வகை பள்ளிப் பாடங்கள், பொது அறிவு போன்றவற்றை "புதிய பாதை" என்ற ப்ராஜெக்ட்டின் கீழ் ஒரு புதிய முயற்சியாகச் செய்கிறார்கள்.
நாட்கள்- டிசம்பர் 20, 27, ஜனவரி 3, 10, 17 (ஞாயிறு)
நேரம் : காலை 9 முதல் -மாலை 5 வரை
இடம்: செங்கல்பட்டு சிறைச்சாலை
இக்குழுவினர் ஞாயிரன்று காலை 8 மணிக்கு நுங்கம்பாக்கம் இரயில் நிலையத்தில் ஒன்று கூடி செங்கல்பட்டுக்கு இணைந்து செல்கிறார்கள். தொடர்பு கொள்ள 9884014555(M.Maniventhan) இவரை அழைக்கலாம்.
.
ஊஞ்சல்
பதிவுலகம் வந்ததால் எனக்கு கிடைத்த முகமறியா நட்புக்களும், நேரில் சந்தித்த நல்ல மனிதர்களான உஷா, உமசக்தி, வால் அருண், நர்சிம் இன்னும் கதைப் பட்டறையில் அவசர கதியில் ஹலோ மட்டும் சொல்லிவிட்டு போன அக்னி பார்வை மற்றும் பலர் (மன்னிக்க பெயர்களைக் குறிக்கத் தவறி விட்டேன்).
பதிவுலகில் நான் எழுதிய திருக்காட்டுப்பள்ளி பதிவால் அங்கும் இங்குமாக சிதறிக்கிடந்த அறுந்த வால்கள் எல்லாம் மீண்டும் ஒன்று திரண்டு, வாலறுந்த கும்பலாக மாறப்போகும் தினம் 12.12.2009. என்னோடு எல்.கே.ஜி முதல் ஒன்பதாம் வகுப்பு வரை திருக்காட்டுப்பள்ளியில் பயின்ற கும்பலோடு நாளை சந்திப்பு.
தேநீர்
மீண்டும் ஒரு முறை தமிழ் பதிவுலகம் நட்புக்குத் தோள் கொடுத்து ஒருவருக்கொருவர் பெருமை சேர்த்துள்ளது.
எழுத்துக்களுக்கு முகம் கொடுத்து, அருமையான எழுத்தாளர்களுக்குஅகநாழிகை வாசுவின் புதிய பதிப்பகத்தின் வெளியீடான "அகநாழிகை" சிற்றிதழ் பற்றி எல்லோருக்கும் தெரிந்ததே. இன்று அவர் தம் முதல் புத்தக வெளியீட்டு விழாவை சென்னையில் நடத்துகிறார்.
நாள் : டிசம்பர் 11, 2009 வெள்ளிக்கிழமை மாலை 5.30 மணி
இடம் : டிஸ்கவரி புக் பேலஸ்,
6, மகாவீர் வணிக வளாகம், முனுசாமி சாலை, கே.கே.நகர் (மேற்கு), பாண்டிச்சேரி ஹவுஸ் அருகில்), சென்னை - 78.
பா. ராஜாராமின் கருவேல நிழல்கள், நர்சிம்மின் அய்யனார் கம்மா, உயிரோடை லாவண்யா, உமா சக்தி, TKB காந்தி, என்.விநாயகமுருகன் ஆகியோருக்கு என் மனமார்ந்த வாழ்த்துக்கள்.
தலைப் பிரசவத்திற்கு மனைவியை அனுப்பிவிட்டு, வெளியில் கையை பிசைந்து கொண்டு நிற்கும் கணவர்கள் போல, நர்சிம்மையும், பா. ராஜாராமையும் நினைக்கையில் ரொம்பவே சந்தோஷமாகவும் பெருமையாகவும் இருக்கிறது.
"இதோ இதான்" என்று அவர்கள் குரலில் தெறிக்கும் மகிழ்ச்சியையும், கண்களில் வழியும் பெருமையையும் மனதாரக் கண்டு ரசிக்கவும், நானும் அவர்கள் கண்களைப் பார்த்து அந்த மகிழ்ச்சியில் சிறிது திளைத்து வரலாம் என்று இருக்கிறேன்.
பக்கோடா
எம்பொண்ணு தர்ஷிணி ரொம்ப அடம் பண்ணி என் அம்மாவிடமிருந்து பறித்துக் கொண்டு வந்த இரண்டடி உயரமுள்ள மண்ணாலான கிருஷ்ணன் சிலைக்கு லிப்ஸ்டிக் முதல் நெயில் பாலிஷ், பவுடர் என்று எல்லா அலங்காரமும் தினசரி நடக்கும். நேற்று சாயந்திரம் துணி மடிக்கும் போது தவறுதலாய் என் கை பட்டு கீழே விழுந்து உடைந்து விட்டது. கிருஷ்ணனின் தலை மட்டும் தனித் துண்டாகி விட்டது.
சத்தம் கேட்டு ஓடி வந்தவளுக்கு ஒரே அழுகை. "ஐயோ கிருஷ்ணா!" என்று துண்டான தலையை எடுத்துக் கொண்டு அழுதபடியே என்னைப் பார்த்து "நீ என்ன சிவனா... இப்படி பண்ணிட்டியே??" என்றாள்.
கிர்ர்ர்ர் :( நான் என்னன்னு பதில் சொல்ல?
(எம்.சீலால் பொம்மையை ஒட்டி புதிய பெயின்ட் அடித்து காய வைத்திருக்கேன்)
மழை
சாரல் சமூக சேவை குழுவினர் டிசம்பர் மாசத்தில் ஞாயிறுகளில் செங்கல்பட்டு சிறைச்சாலையில் உள்ள இளஞ்சிறுவர் சீர்திருத்த மையத்தில் (Government observation home for the juveniles) உள்ள குழந்தைகளுக்கு யோகா, படம் வரைதல், எல்லா வகை பள்ளிப் பாடங்கள், பொது அறிவு போன்றவற்றை "புதிய பாதை" என்ற ப்ராஜெக்ட்டின் கீழ் ஒரு புதிய முயற்சியாகச் செய்கிறார்கள்.
நாட்கள்- டிசம்பர் 20, 27, ஜனவரி 3, 10, 17 (ஞாயிறு)
நேரம் : காலை 9 முதல் -மாலை 5 வரை
இடம்: செங்கல்பட்டு சிறைச்சாலை
இக்குழுவினர் ஞாயிரன்று காலை 8 மணிக்கு நுங்கம்பாக்கம் இரயில் நிலையத்தில் ஒன்று கூடி செங்கல்பட்டுக்கு இணைந்து செல்கிறார்கள். தொடர்பு கொள்ள 9884014555(M.Maniventhan) இவரை அழைக்கலாம்.
.
முட்டாள் தாத்தாவும் மூடப் பாட்டியும் - 2
முந்தைய பதிவை இங்கே காணலாம்.
எதையும் தேங்காய் உடைச்சாமாதிரி பளிச்சுன்னு நேரிடையாய் ஏனோ சொல்லாததால், இன்றும் பல நல்லப் பழக்கங்கள் பின்பற்றப் படாமல் இருக்கிறது.
காக்கை கரைந்தால் விருந்தினர் வருகை எவ்வளவு உண்மை என்று தெரியவில்லை. ஆனால் பயணத்திற்கு போகுமுன் மயில் கரைந்தால் அபசகுனம் என்று சொல்வதில் என்ன இருக்கக் கூடும்? மழை வருமோ?
அதே போல வீட்டில் இருக்கிறவர்களுக்கு முதலில் உணவிட்டு விட்டு பின்தான் வீட்டில் வேலை செய்பவர்களுக்குத் தர வேண்டும், கணவரை இழந்த பெண்கள் முன்னால் வந்தால் அபசகுனம், பிள்ளை இல்லாதவர் குழந்தையைத் தூக்கினால் குழந்தைக்கு ஆயுசு குறையும் என்பதில் எல்லாம் சக மனிதரை மனிதராக மதிக்காத, அவர்கள் ஏதோ ஒரு வகையில் இழந்திருக்கும் சில மகிழ்ச்சிகளை மீண்டும் பெற்று விடக்கூடாது என்ற அஹம்பாவம் தவிர வேறெந்த காரணமும் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை.
நடை முறைக்கு ஒத்துவரும், பிற மனிதரைத் துன்புறுத்தாத,ஆனால் தனிப்பட்ட ஒருவருக்கு நன்மைகள் அளிக்கக் கூடிய சில 'மூட' பழக்கங்களை காரணம் அறிந்து பின்பற்றுவதில் தவறேதும் இல்லைதானே?
=================================
6. சமையலில் துவரம் பருப்பு வேக விடும்போது மஞ்சள் பொடி போட வேண்டும்.
மஞ்சள் பொடியின் மருத்துவ குணத்தின் நலன் தினசரி சமையலில் சேரவேண்டும் என்பதற்காகக் கூறி இருக்கலாம். இல்லையென்றால் அபசகுனம் என்றெல்லாம் எதுவும் இல்லை.
7. அதிகாலைகளில் துளசி மாடம் அல்லது கோவிலைப் பிரதட்சிணம் செய்வது, அங்கப் பிரதட்சிணம் செய்வது, நின்ற இடத்திலேயே ஸ்தானப் பிரதட்சிணம்/ஆத்மப் பிரதட்சிணம் செய்வது ஏன்? பௌர்ணமி அன்று கிரி வலம் / மலையைப் பிரதட்சிணம் செய்வது ஏன்?
பொதுவாக நடைப் பயிற்சி, elevated steps-களில் ஏறுதல் எல்லாம் இதயத்திற்கு நல்லது. இதை தினசரிப் பயிற்சியாக எப்படி ஆக்குவது? இறைவனோடு இணைத்ததால் பின்பற்றப் பட்டது. இரவில், பௌர்ணமி நிலவில் (நடப்பதால்) பிரதட்சிணம் (circumambulation) செய்வதால் / சுற்றுவதால் இனப்பெருக்க உறுப்புக்கள் வலிமை பெறுகிறது என்று மருத்துவ ஆராய்ச்சியில் கண்டறியப் பட்டுள்ளது. பொதுவாக இடமிருந்து வலமாகப் பிரதட்சிணம் செய்வார்கள். எங்கே வேண்டுமானாலும் சுற்றலாமே? ஏன் இறைவன் இருக்கும் கர்ப்பக்ருஹத்தை சுற்றி வரவேண்டும்?
ஒரு நடுப்புள்ளி இல்லாமல் வட்டம் வரைய முடியாது. நடக்கும் போது மனம் / வாய் வேறு சிந்தனைகளோ அல்லது பேச்சுக்களில் ஈடுபடாமல் இருக்க, இறைவனை தியானித்துக் கொண்டே பன்னிரண்டு முறை சுற்றி வருமாறும் பணித்துள்ளனர். இப்படி சாதாரணமாக பன்னிரண்டு முறை சுற்றும் போது ஏறத்தாழ நாம் இருநூறு அடிகள் வைத்திருப்போம். பெரும்பாலும் கோவிலை சுத்தமாகவும், கோவில்களில் (ஸ்தல விருட்சம்) மரங்களும் துளசியும் நிறைந்தே இருக்கும். இதனால் உடலுக்குத் தேவையான நடையும், நல்ல காற்று மற்றும் மனதுக்கு தேவையான தியானப் பயிற்சி மற்றும் அமைதியான சூழல் மன அமைதியையும் அளிக்கிறது. இதை தவிர, எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, அதிகாலை எழுந்திருக்கும் பழக்கமும் வருகிறது.
இன்றும் காலை நடைப் பயிற்சியில், அந்த அதிகாலை அமைதியைக் கிழித்துக் கொண்டு சில குரல்கள் பேசிக் கொண்டு நடக்கிறார்கள். நடக்கும் போது பேசுவது உடல் நலத்திற்கும், குரலுக்கும் கேடு விளைவிக்கும்.
8. கோபுர தரிசனம் கோடி புண்ணியமா?
சர்க்கரை நோய் மற்றும் இதய நோய் உள்ளவர்களால் கழுத்தை மேல் நோக்கி தூக்கிப் பார்க்க முடியாது. தலை சுற்றும். அதே போல காலைச் சூரியனை வெறும் கண்ணால் பார்க்க முடியாதவர்கள் கண் நோய் நிச்சயம் இருக்கும்.
காலையில் சிறிது நேரம் நடைப் பயிற்சியும், கைகளை binacular போன்று வைத்துக் கொண்டு சூரியனைப் பார்த்து வந்தால் கண்ணுக்கும் உடலுக்கும் நல்லது. நோயற்ற வாழ்வு குறைவற்ற செல்வம் இல்லையா?
9. மாலை நான்கு மணிக்கு மேல் ஐந்து வயதுக்கும் குறைவான குழந்தைகளை கூட்டிச் செல்லக் கூடாது. தோஷம் படும். (அல்லது) சூரிய கிரகணத்தில் கர்பிணிகளும் குழந்தைகளும் வெளியே வரக் கூடாது.
மாலை கூடு திரும்பும் பறவைகள் காற்றில் தன் எச்சங்களை விடும். இதன் துகள்கள் காற்றில் கலந்து விஷமாகிறது. ஐந்து வயதுக்கும் குறைவான குழந்தைகளுக்கு இன்னும் நோய் எதிர்ப்பு சக்தியோ அல்லது தாங்கும் சக்தியோ குறைவாகவே இருக்கிறது. இந்த பறவை எச்சங்களை சுவாசிக்கும் குழந்தைகளுக்கு நிச்சயம் உடல் நலக் குறைவு ஏற்படும்.
அதே போல, சூரிய வெளிச்சம் பகலில் முழுமையாக மறையும் போது பூமியில் இருந்து பல விஷ நுண்ணுயிர்கள் வெளி வருகின்றன. இவை காற்றில் கலந்து தூசி போல உண்டாகும். நோயெதிர்ப்பு சக்தி கர்ப்ப காலத்தில் குறைந்திருக்கும். அதே போலத்தான் குழந்தைகளுக்கும்.
10. நல்ல நாளில் (வெள்ளி / செய்வாய் / பண்டிகை தினங்கள்) நகம் / முடி வெட்டக் கூடாது. அதே போல படுக்கையில் அமர்ந்து உண்ணக்கூடாது. நகம்/முடி வெட்டக் கூடாது. (மஹாலக்ஷ்மி போய் விடுவாள்!!)
நகம் மற்றும் முடி மூலம் நோய்கள் சீக்கிரம் பரவும். உணவில் விழுந்து விட்டால் ?? நிச்சயம் சாப்பிடும் போது அருவருப்பை உண்டாக்கும். உணவும் வீணாகும். படுக்கையில் விழுந்தாலும் பார்த்தாலே அசிங்கமாய் இருக்கும். இது தவிர இன்று போல் நகம் வெட்ட நெயில் கட்டர் எல்லாம் கிடையாது முன்பு. கத்தி தான். தவறுதலாய் கையை கிழித்து விட்டால் மற்ற வேலைகள் நின்று விடும். பண்டிகை தினங்களில் அதிக வேலை இருக்கும், பொறுமையாக நகம் வெட்ட முடியாது.
11. பச்சை மாவிலை கட்டுவது ஏன்? (பிளாஸ்டிக் தோரணம் இல்லை)
பறிக்கப் பட்ட மாவிலையில் இருந்து அதி வேகமாக ஆக்சிஜன் வெளியேறுகிறது. ஏறத்தாழ இலை வாடும் வரை ஆக்சிஜன் வெளியேறிக் கொண்டே இருக்கிறதாம். இதனால் வாசலில் மாவிலைத் தோரணம் கட்டுகிறார்கள்.
12. வீட்டில் பறவை கூடு (குருவி) கட்டினால் நல்லது. கூட்டைக் கலைச்சால் தப்பு.
பறவைகள் முட்டையிடும் காலங்களில்தான் பெரும்பாலும் கூடு கட்டுகின்றன. பாதுகாப்பு என்று பறவைகள் நம்பும் இடத்தில்தான் கூடு கட்டுகின்றன. கூட்டைக் கலைக்கும் போது அவைகளுக்குப் போக்கிடம் இல்லாமல் போகலாம்.
13. ஒத்தை பிராமணன் குறுக்கே வந்தால், வந்த திசையில் பிரயாணம் செய்யக் கூடாது?
"ஒத்தை (ஒற்றை) பிராமணன்" என்பவன் மரணம் சம்பவித்த வீட்டில் தானே சமைத்து உண்பவன். இவன் தனியாக வந்து தனியாகவே சமைத்து உண்டு தனியாகவே போய் விடுவான். எல்லோரும் இப்படித்தான் என்று உணர்த்த பின்பற்றப் படும் பழக்கம் இது. வேதம் பயிலும் மாணவர்கள் படிக்கும் போது பிரமச்சரிய விரதத்தை மீறினால் (பெண்களோடு உறவு கொண்டு விட்டால்) அவன் ஒற்றை பிராமணனாகிறான். இது குருகுல காலங்களில் உண்டானது. மேலும் போகும் வழியில் மரணம் சம்பவித்த வீடு இருக்கிறது என்பதால் வேறு திசையில் செல்ல வேண்டும் என்பதை குறிக்க சொல்லப் பட்டது இது.
இப்போது யாருமே பிராமணன் கிடையாது. மேலும் இப்போது மனிதனின் பிணத்தையே கண்டு கொள்ளாமல் தாண்டிச் செல்லும் அளவுக்கு மனப் பக்குவமும் நமக்கெல்லாம் வந்து விட்டது. ஆகையால் இதைப் பற்றி கவலைப்படவேண்டாம்.
14. விக்கல் வந்தால் யாரோ நினைக்கிறார்கள்?
பிரிந்திருக்கும் உறவுகளை "அவர்களா இருக்குமோ" என்று நினைக்கவும் விக்கல் உதவுகிறது.
நாச்சென்று விக்குள்மேல் வாராமுன் நல்வினை
மேற்சென்று செய்யப் படும் (335)
பிராணன் பிரிவதற்கு முன்னால் கடைசி விக்கல் வருமாம். அந்த விக்கல் வருவதற்குள், செய்யவேண்டிய அறச்செயல்களையும், நன்றி செலுத்த வேண்டியவைகளையும் செய்து முடித்து விட வேண்டும், என்கிறது இக்குறள்.
விக்கல் வருங்கால் விடாய்தீர்த் துலகிடைநீ
சிக்கலெனுஞ் சிக்கல் திறலோனே- (திருவருட்பா)
உரை: நீர்வேட்கை யெழும்போது விக்கல் தோன்றுவது உடம்பின் இயல்பாதலால், தாகத்தால் விக்கல் தோன்றும் போது தண்ணீர் அருந்தி விடாதே. தீர்த்துக்கொண்டு உலகவாழ்க்கைத் தொல்லையில் சிக்கிக் கொள்ளாதே என்று தன் பெயர்க் குறிப்பால் அறிவுறுத்தும் சிக்கல் நகரில் எழுந்தருளும் பெருமானே என உரைக்கின்றார் திருஞானசம்பந்தர். சிக்கல் நாகைப்பட்டினத்துக்கு மேற்கே 5 கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ளது.
விக்கல் மாறிலி….
என் நினைவோ முடிவிலி..
உன் விக்கலின் காரணி
இல்லையென் நட்பினி. (Author unknown)
உன் விக்கலுக்கு காரணம் என் நினைவு என்று கூறினால் , நீ விக்கிக் கொண்டே இருக்க வேண்டியது தான் என்று அர்த்தம் !!!
இல்லையென்றாலும், வில்லங்கமாக "நான்தான் இங்கிருக்கேனே? யார் உன்னை நினைத்தார்?" என்று செல்ல சண்டை போடவும் செய்யலாம்.
தர்க்கமிட்டுற வாடி யீளைநொய்
கக்கல் விக்கல்கொ ளூளை நாயென
சிச்சிசிச்சியெ னால்வர் கூறிடவுழல்வேனோ (திருப்புகழ்)
தர்க்கவாதம் செய்தும், உறவு பூண்டு பேசியும் (சில காலத்துக்குப் பின்னர்) கோழை நோய், வாந்தி, விக்கல் இவைகளால் அவதி உற்று ஊளை நாய் போல் இழிவு பட்டு சீச்சீ சீச்சீ என்று நாலு பேர் இழித்துப் பேச நான் திரிவேனோ? என்று வருந்துகிறார் அருணகிரிநாதர்.
இதெல்லாம் யார் எப்போது விக்குகிறார்கள் என்பதைப் பொறுத்து அமைகிறது. யார் விக்கினாலும் கொஞ்சம் நெல்லிக்காயும், தேனும், தண்ணீரும் கொடுங்கள்.
(இன்னும் வரும்)
.
எதையும் தேங்காய் உடைச்சாமாதிரி பளிச்சுன்னு நேரிடையாய் ஏனோ சொல்லாததால், இன்றும் பல நல்லப் பழக்கங்கள் பின்பற்றப் படாமல் இருக்கிறது.
காக்கை கரைந்தால் விருந்தினர் வருகை எவ்வளவு உண்மை என்று தெரியவில்லை. ஆனால் பயணத்திற்கு போகுமுன் மயில் கரைந்தால் அபசகுனம் என்று சொல்வதில் என்ன இருக்கக் கூடும்? மழை வருமோ?
அதே போல வீட்டில் இருக்கிறவர்களுக்கு முதலில் உணவிட்டு விட்டு பின்தான் வீட்டில் வேலை செய்பவர்களுக்குத் தர வேண்டும், கணவரை இழந்த பெண்கள் முன்னால் வந்தால் அபசகுனம், பிள்ளை இல்லாதவர் குழந்தையைத் தூக்கினால் குழந்தைக்கு ஆயுசு குறையும் என்பதில் எல்லாம் சக மனிதரை மனிதராக மதிக்காத, அவர்கள் ஏதோ ஒரு வகையில் இழந்திருக்கும் சில மகிழ்ச்சிகளை மீண்டும் பெற்று விடக்கூடாது என்ற அஹம்பாவம் தவிர வேறெந்த காரணமும் இருப்பதாகத் தெரியவில்லை.
நடை முறைக்கு ஒத்துவரும், பிற மனிதரைத் துன்புறுத்தாத,ஆனால் தனிப்பட்ட ஒருவருக்கு நன்மைகள் அளிக்கக் கூடிய சில 'மூட' பழக்கங்களை காரணம் அறிந்து பின்பற்றுவதில் தவறேதும் இல்லைதானே?
=================================
6. சமையலில் துவரம் பருப்பு வேக விடும்போது மஞ்சள் பொடி போட வேண்டும்.
மஞ்சள் பொடியின் மருத்துவ குணத்தின் நலன் தினசரி சமையலில் சேரவேண்டும் என்பதற்காகக் கூறி இருக்கலாம். இல்லையென்றால் அபசகுனம் என்றெல்லாம் எதுவும் இல்லை.
7. அதிகாலைகளில் துளசி மாடம் அல்லது கோவிலைப் பிரதட்சிணம் செய்வது, அங்கப் பிரதட்சிணம் செய்வது, நின்ற இடத்திலேயே ஸ்தானப் பிரதட்சிணம்/ஆத்மப் பிரதட்சிணம் செய்வது ஏன்? பௌர்ணமி அன்று கிரி வலம் / மலையைப் பிரதட்சிணம் செய்வது ஏன்?
பொதுவாக நடைப் பயிற்சி, elevated steps-களில் ஏறுதல் எல்லாம் இதயத்திற்கு நல்லது. இதை தினசரிப் பயிற்சியாக எப்படி ஆக்குவது? இறைவனோடு இணைத்ததால் பின்பற்றப் பட்டது. இரவில், பௌர்ணமி நிலவில் (நடப்பதால்) பிரதட்சிணம் (circumambulation) செய்வதால் / சுற்றுவதால் இனப்பெருக்க உறுப்புக்கள் வலிமை பெறுகிறது என்று மருத்துவ ஆராய்ச்சியில் கண்டறியப் பட்டுள்ளது. பொதுவாக இடமிருந்து வலமாகப் பிரதட்சிணம் செய்வார்கள். எங்கே வேண்டுமானாலும் சுற்றலாமே? ஏன் இறைவன் இருக்கும் கர்ப்பக்ருஹத்தை சுற்றி வரவேண்டும்?
ஒரு நடுப்புள்ளி இல்லாமல் வட்டம் வரைய முடியாது. நடக்கும் போது மனம் / வாய் வேறு சிந்தனைகளோ அல்லது பேச்சுக்களில் ஈடுபடாமல் இருக்க, இறைவனை தியானித்துக் கொண்டே பன்னிரண்டு முறை சுற்றி வருமாறும் பணித்துள்ளனர். இப்படி சாதாரணமாக பன்னிரண்டு முறை சுற்றும் போது ஏறத்தாழ நாம் இருநூறு அடிகள் வைத்திருப்போம். பெரும்பாலும் கோவிலை சுத்தமாகவும், கோவில்களில் (ஸ்தல விருட்சம்) மரங்களும் துளசியும் நிறைந்தே இருக்கும். இதனால் உடலுக்குத் தேவையான நடையும், நல்ல காற்று மற்றும் மனதுக்கு தேவையான தியானப் பயிற்சி மற்றும் அமைதியான சூழல் மன அமைதியையும் அளிக்கிறது. இதை தவிர, எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, அதிகாலை எழுந்திருக்கும் பழக்கமும் வருகிறது.
இன்றும் காலை நடைப் பயிற்சியில், அந்த அதிகாலை அமைதியைக் கிழித்துக் கொண்டு சில குரல்கள் பேசிக் கொண்டு நடக்கிறார்கள். நடக்கும் போது பேசுவது உடல் நலத்திற்கும், குரலுக்கும் கேடு விளைவிக்கும்.
8. கோபுர தரிசனம் கோடி புண்ணியமா?
சர்க்கரை நோய் மற்றும் இதய நோய் உள்ளவர்களால் கழுத்தை மேல் நோக்கி தூக்கிப் பார்க்க முடியாது. தலை சுற்றும். அதே போல காலைச் சூரியனை வெறும் கண்ணால் பார்க்க முடியாதவர்கள் கண் நோய் நிச்சயம் இருக்கும்.
காலையில் சிறிது நேரம் நடைப் பயிற்சியும், கைகளை binacular போன்று வைத்துக் கொண்டு சூரியனைப் பார்த்து வந்தால் கண்ணுக்கும் உடலுக்கும் நல்லது. நோயற்ற வாழ்வு குறைவற்ற செல்வம் இல்லையா?
9. மாலை நான்கு மணிக்கு மேல் ஐந்து வயதுக்கும் குறைவான குழந்தைகளை கூட்டிச் செல்லக் கூடாது. தோஷம் படும். (அல்லது) சூரிய கிரகணத்தில் கர்பிணிகளும் குழந்தைகளும் வெளியே வரக் கூடாது.
மாலை கூடு திரும்பும் பறவைகள் காற்றில் தன் எச்சங்களை விடும். இதன் துகள்கள் காற்றில் கலந்து விஷமாகிறது. ஐந்து வயதுக்கும் குறைவான குழந்தைகளுக்கு இன்னும் நோய் எதிர்ப்பு சக்தியோ அல்லது தாங்கும் சக்தியோ குறைவாகவே இருக்கிறது. இந்த பறவை எச்சங்களை சுவாசிக்கும் குழந்தைகளுக்கு நிச்சயம் உடல் நலக் குறைவு ஏற்படும்.
அதே போல, சூரிய வெளிச்சம் பகலில் முழுமையாக மறையும் போது பூமியில் இருந்து பல விஷ நுண்ணுயிர்கள் வெளி வருகின்றன. இவை காற்றில் கலந்து தூசி போல உண்டாகும். நோயெதிர்ப்பு சக்தி கர்ப்ப காலத்தில் குறைந்திருக்கும். அதே போலத்தான் குழந்தைகளுக்கும்.
10. நல்ல நாளில் (வெள்ளி / செய்வாய் / பண்டிகை தினங்கள்) நகம் / முடி வெட்டக் கூடாது. அதே போல படுக்கையில் அமர்ந்து உண்ணக்கூடாது. நகம்/முடி வெட்டக் கூடாது. (மஹாலக்ஷ்மி போய் விடுவாள்!!)
நகம் மற்றும் முடி மூலம் நோய்கள் சீக்கிரம் பரவும். உணவில் விழுந்து விட்டால் ?? நிச்சயம் சாப்பிடும் போது அருவருப்பை உண்டாக்கும். உணவும் வீணாகும். படுக்கையில் விழுந்தாலும் பார்த்தாலே அசிங்கமாய் இருக்கும். இது தவிர இன்று போல் நகம் வெட்ட நெயில் கட்டர் எல்லாம் கிடையாது முன்பு. கத்தி தான். தவறுதலாய் கையை கிழித்து விட்டால் மற்ற வேலைகள் நின்று விடும். பண்டிகை தினங்களில் அதிக வேலை இருக்கும், பொறுமையாக நகம் வெட்ட முடியாது.
11. பச்சை மாவிலை கட்டுவது ஏன்? (பிளாஸ்டிக் தோரணம் இல்லை)
பறிக்கப் பட்ட மாவிலையில் இருந்து அதி வேகமாக ஆக்சிஜன் வெளியேறுகிறது. ஏறத்தாழ இலை வாடும் வரை ஆக்சிஜன் வெளியேறிக் கொண்டே இருக்கிறதாம். இதனால் வாசலில் மாவிலைத் தோரணம் கட்டுகிறார்கள்.
12. வீட்டில் பறவை கூடு (குருவி) கட்டினால் நல்லது. கூட்டைக் கலைச்சால் தப்பு.
பறவைகள் முட்டையிடும் காலங்களில்தான் பெரும்பாலும் கூடு கட்டுகின்றன. பாதுகாப்பு என்று பறவைகள் நம்பும் இடத்தில்தான் கூடு கட்டுகின்றன. கூட்டைக் கலைக்கும் போது அவைகளுக்குப் போக்கிடம் இல்லாமல் போகலாம்.
13. ஒத்தை பிராமணன் குறுக்கே வந்தால், வந்த திசையில் பிரயாணம் செய்யக் கூடாது?
"ஒத்தை (ஒற்றை) பிராமணன்" என்பவன் மரணம் சம்பவித்த வீட்டில் தானே சமைத்து உண்பவன். இவன் தனியாக வந்து தனியாகவே சமைத்து உண்டு தனியாகவே போய் விடுவான். எல்லோரும் இப்படித்தான் என்று உணர்த்த பின்பற்றப் படும் பழக்கம் இது. வேதம் பயிலும் மாணவர்கள் படிக்கும் போது பிரமச்சரிய விரதத்தை மீறினால் (பெண்களோடு உறவு கொண்டு விட்டால்) அவன் ஒற்றை பிராமணனாகிறான். இது குருகுல காலங்களில் உண்டானது. மேலும் போகும் வழியில் மரணம் சம்பவித்த வீடு இருக்கிறது என்பதால் வேறு திசையில் செல்ல வேண்டும் என்பதை குறிக்க சொல்லப் பட்டது இது.
இப்போது யாருமே பிராமணன் கிடையாது. மேலும் இப்போது மனிதனின் பிணத்தையே கண்டு கொள்ளாமல் தாண்டிச் செல்லும் அளவுக்கு மனப் பக்குவமும் நமக்கெல்லாம் வந்து விட்டது. ஆகையால் இதைப் பற்றி கவலைப்படவேண்டாம்.
14. விக்கல் வந்தால் யாரோ நினைக்கிறார்கள்?
பிரிந்திருக்கும் உறவுகளை "அவர்களா இருக்குமோ" என்று நினைக்கவும் விக்கல் உதவுகிறது.
நாச்சென்று விக்குள்மேல் வாராமுன் நல்வினை
மேற்சென்று செய்யப் படும் (335)
பிராணன் பிரிவதற்கு முன்னால் கடைசி விக்கல் வருமாம். அந்த விக்கல் வருவதற்குள், செய்யவேண்டிய அறச்செயல்களையும், நன்றி செலுத்த வேண்டியவைகளையும் செய்து முடித்து விட வேண்டும், என்கிறது இக்குறள்.
விக்கல் வருங்கால் விடாய்தீர்த் துலகிடைநீ
சிக்கலெனுஞ் சிக்கல் திறலோனே- (திருவருட்பா)
உரை: நீர்வேட்கை யெழும்போது விக்கல் தோன்றுவது உடம்பின் இயல்பாதலால், தாகத்தால் விக்கல் தோன்றும் போது தண்ணீர் அருந்தி விடாதே. தீர்த்துக்கொண்டு உலகவாழ்க்கைத் தொல்லையில் சிக்கிக் கொள்ளாதே என்று தன் பெயர்க் குறிப்பால் அறிவுறுத்தும் சிக்கல் நகரில் எழுந்தருளும் பெருமானே என உரைக்கின்றார் திருஞானசம்பந்தர். சிக்கல் நாகைப்பட்டினத்துக்கு மேற்கே 5 கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ளது.
விக்கல் மாறிலி….
என் நினைவோ முடிவிலி..
உன் விக்கலின் காரணி
இல்லையென் நட்பினி. (Author unknown)
உன் விக்கலுக்கு காரணம் என் நினைவு என்று கூறினால் , நீ விக்கிக் கொண்டே இருக்க வேண்டியது தான் என்று அர்த்தம் !!!
இல்லையென்றாலும், வில்லங்கமாக "நான்தான் இங்கிருக்கேனே? யார் உன்னை நினைத்தார்?" என்று செல்ல சண்டை போடவும் செய்யலாம்.
தர்க்கமிட்டுற வாடி யீளைநொய்
கக்கல் விக்கல்கொ ளூளை நாயென
சிச்சிசிச்சியெ னால்வர் கூறிடவுழல்வேனோ (திருப்புகழ்)
தர்க்கவாதம் செய்தும், உறவு பூண்டு பேசியும் (சில காலத்துக்குப் பின்னர்) கோழை நோய், வாந்தி, விக்கல் இவைகளால் அவதி உற்று ஊளை நாய் போல் இழிவு பட்டு சீச்சீ சீச்சீ என்று நாலு பேர் இழித்துப் பேச நான் திரிவேனோ? என்று வருந்துகிறார் அருணகிரிநாதர்.
இதெல்லாம் யார் எப்போது விக்குகிறார்கள் என்பதைப் பொறுத்து அமைகிறது. யார் விக்கினாலும் கொஞ்சம் நெல்லிக்காயும், தேனும், தண்ணீரும் கொடுங்கள்.
(இன்னும் வரும்)
.
ஹனுமானும் சைனாக்கார சன் வுகாங்-கும்
ஹனுமத் ஜெயந்தி - டிசம்பர் 16-2009 அன்று கொண்டாடப்படுவதை முன்னிட்டு இந்தப் பதிவு
பெரும்பான்மையான இடங்களில் ஒவ்வொரு வருடமும் சித்திரை சுக்கில பௌர்ணமி (மார்ச் - ஏப்ரல்) அன்று கொண்டாடப்படுகிறது. தமிழ் நாட்டில் மார்கழி மாசம் (டிசம்பர் - ஜனவரி) கொண்டாடப் படுகிறது. (ஏன் இந்த நாள் வித்தியாசம் என்று தெரியவில்லை. தெரிந்தவர்கள் பகிரலாம்).
பிறப்பு:
பிருஹஸ்பதி முனிவரின் ஆஸ்ரமத்தில் புஞ்சிகஸ்தலா (மனகர்வா என்ற அப்சரஸ்) தேவ சேவைகள் செய்து வந்தாள். இவளைத்தான் இராவணன் பலாத்காரித்து, "பெண்களை அவள் விருப்பத்திற்கு மாறாக தீண்டினால் தலை சுக்கு நூறாகத் தெறிக்கும்" என்ற பிரம்மனின் சாபம் பெற்றான். இராவணன் வால்மீகி இராமாயணத்தில் இவ்வாறு கூறுகிறான்.
பிதாமஹஸ்ய பாவனம் கச்சந்தீம் புஜ்ஞ்சிகச்தலாம் |
சஞ்சூர்யமாநாமத்ராக்ஷமாகாஷே அக்னிஷிகாமிவ || 6-13-11
அத்ராக்ஷ்ஹம் = நான் கண்டேன்; புஞ்சிகஸ்தலா = புஞ்சிகஸ்தலா (பெயர்); அக்னிஷிகாமிவ = நெருப்பைப் போன்ற ஒளியுடைய; சஞ்சூர்யமாநாம் = தன்னை ஒளித்துக் கொண்டவாறு (இராவணனைக் கண்ட பயத்தில்); ஆகாஷே = வானில்; கச்சந்தீம் = போய் கொண்டிருந்தாள்; பாவனம் = சொர்கத்தை நோக்கி; பிதாமஹஸ்ய = பிரம்மனின் இடமான
ஒரு முறை அக்னியைப் போன்ற ஒளியுடைய அப்சரஸ் ஒருவள், புஞ்சிகஸ்தலா என்ற பெயருடையவள், தன்னை தானே மறைத்து ஒளிந்து கொண்டு வானில் பிரம்மன் இருக்கும் சொர்க்கத்தை நோக்கிச் சென்று கொண்டிருந்தாள்.
ஸா ப்ரஹஸ்ய மயா புக்தா க்ரிதா விவஸனா தத: |
ஸ்வயம்பூபாவனம் ப்ராப்தா லோலிதா நளினீ யதா || 6-13-12
ஸ்வயம்பூபாவனம் ப்ராப்தா லோலிதா நளினீ யதா || 6-13-12
ஸா = அவள்; க்ரிதா = ஆக்கப் பட்டு இருந்தாள்; விவஸனா = ஆடைகள் இன்றி; மயா = என்னால்; புக்தா = அனுபவிக்கப்பட்டு; ப்ரஹஸ்ய = பலாத்காரமாக; தத: = அதன் பின்; ப்ராப்தா = அவள் சென்று அடைந்தாள்; ஸ்வயம்பூ பாவனம் = பிரம்மனின் இடமான சொர்கத்தை; லோலிதா = நசுக்கி சிதைக்கப்பட்ட; நளினீ யதா = ஒரு தாமரை போல;
அவளது ஆடைகளை நீக்கி அவளைப் பலாத்காரம் செய்தேன். அதன் பின், அவள் நசுக்கிச் சிதைக்கப் பட்ட ஒரு தாமரையைப் போல, பிரம்மனின் இடமான சொர்கத்தை சென்றடைந்தாள்.
தச்சா தஸ்ய ததா மன்யே ஜ்ஞானாதமாஸீன்மஹாத்மன: |
அத ஸம்குபிதோ வேதா மாமிதம் வாக்யமப்ரவீ || 6-13-13
அத ஸம்குபிதோ வேதா மாமிதம் வாக்யமப்ரவீ || 6-13-13
மன்யே =நான் நினைக்கிறேன்; தச்சா = இது (இந்த விஷயம்); ஜ்ஞானாத = சொல்லப்பட்டது; ததா = அதன் பிறகு; தஸ்ய = பிரம்மாவுக்கு; மஹாத்மன: = மகாத்மாவான; அத = பிறகு; ஸம்குபித = கடுங்கோபம் கொண்ட; வேதா: = பிரம்மா; அப்ரவீத் = பேசினார்; இதம் = இந்த; வாக்கியம் = வார்த்தைகள்; மாம் = என்னிடம்
இந்த விஷயம் பிரம்மாவிடம் தெரிவிக்கப் பட்டதென்று நினைக்கிறேன். மகாத்மாவான பிரம்மா கடுங்கோபம் கொண்டு இந்த வார்த்தைகளைச் சொன்னார்.
அத்யப்ரப்ருதி யாமன்யாம் பலான்னாரீம் காமிஸ்யஸி |
ததா தே ஷ்டதா முர்தா பலிஸ்யதி ந சம்ஷய: || 6-13-14
ததா தே ஷ்டதா முர்தா பலிஸ்யதி ந சம்ஷய: || 6-13-14
அத்ய ப்ரப்ருதி = இன்று முதல்; காமிஸ்யஸி = காமம் கொண்டு ; யாம் அந்யாம் = வேறெந்த; நாரீம் = பெண்மணி; பலான் = பலத்தை பிரயோகித்து பலாத்காரம்; ததா = பிறகு ; தே = உனது; மூர்தா = தலை; பலிஸ்யதி = தூள் தூளாக (சுக்கு நூறாக); ஷடதா = நூறு (துண்டுகளாக); ந சம்ஷய: = சந்தேகமின்றி
இன்று முதல் காமத்தோடு நீ எந்த பெண்ணையும், உன் பலத்தைப் பிரயோகித்து பலாத்காரம் செய்தால், உன் தலை சுக்கு நூறாக தூளாகும். இதில் எந்த சந்தேகமும் இல்லை.
இத்யாஹம் தஸ்ய ஷாபஸ்ய பீதா: ப்ரஸபமேவ தாம் |
நாரோஹயே பலாத்சீதாம் வைதேஹீம் ஷயனே சுபே || 6-13-15
நாரோஹயே பலாத்சீதாம் வைதேஹீம் ஷயனே சுபே || 6-13-15
பீதா: = பயத்தால்; தஸ்ய = அவரது; ஷாபஸ்ய = சாபத்தால்; இதி = இந்த வகையில்; அஹம் = நான்; நாரோஹயே சீதா (தா)ம் = சீதையை நான் ஒன்றும் செய்யவில்லை வைதேஹீம் = விதேக நாட்டு அரசரின் மகளான அவளை அடைய; சுபே = (என் ) கவர்ச்சிகரமான (அழகான); ஷயனே = படுக்கை; ப்ரஸபமேவ = அவசரப்பட்டு
பிரம்மனால் இந்த வகையில் சபிக்கப் பட்ட பயத்தால், நான் விதேக அரசரின் மகளான சீதையை பலாத்காரம் செய்ய எனது அழகான படுக்கைக்குக் கொண்டு செல்லவில்லை.
==================
இப்படியாக புஞ்சிகஸ்தலா தன்னையுமறியாது சீதைக்காக ஒரு உதவி புரிந்த பூர்வ ஜன்ம புண்ணியத்தால், மீண்டும் அஞ்சனையாகப் இப்புண்ணிய பூமியில் பிறந்து சிவனாரின் ரூபமான அனுமனின் தாயாகிறாள். அதைப் பற்றி மேலே படிக்கலாம்.
இப்படியாக புஞ்சிகஸ்தலா தன்னையுமறியாது சீதைக்காக ஒரு உதவி புரிந்த பூர்வ ஜன்ம புண்ணியத்தால், மீண்டும் அஞ்சனையாகப் இப்புண்ணிய பூமியில் பிறந்து சிவனாரின் ரூபமான அனுமனின் தாயாகிறாள். அதைப் பற்றி மேலே படிக்கலாம்.
புஞ்சிகஸ்தலா ஒரு நாள் தெய்வ ஆராதனைக்காக பூக்கள் பறித்துக் கொண்டிருந்த பொழுது, மானுடப் பெண்கள் சிலர் தங்கள் துணைவரோடு உறவில் இருப்பதைக் கண்டு, உணர்ச்சிவசப்படுகிறாள். காமவயத்தில் அவள் பிருஹஸ்பதி முனிவரை கவர முயற்சிக்கிறாள். இதனால் கோபம் கொண்ட முனிவர் அவளைப் பெண்குரங்காக மாறும்படி சபிக்கிறார். அவள் மன்னிப்பு கேட்ட போது, சிவ ஸ்வரூபமாக ஒருவனை மகனாகப் பெறும் போது இந்த சாபத்தில் இருந்து விமோசனம் பெறுவாள் என்றும் சொல்கிறார்.
இப்படி குரங்காக மாறிய அப்சரஸ், கௌதம மகரிஷிக்குப் பெண்ணாகப் பிறந்து அஞ்சனை என்று அழைக்கப்படுகிறாள். இந்தக் குறிப்பு சிவபுராணத்தில் உள்ளது. கௌதமருக்கு அஹல்யா என்ற ரிஷி பத்தினி ஒருவர் மட்டுமே மனைவி என்பதால், இவரையே அஞ்சனையின் தாய் எனக் கொள்ளலாம். (ஆதாரக் குறிப்புக்கள் ஏதும் இல்லை. இது யூகம் மட்டுமே). அஹல்யாவின் தந்தை பிரம்மா என்று புராணங்கள் கூறுகின்றன. ஆகையால் அஞ்சனையின் தாய் வழித் தாத்தா பிரம்மன் என்பதாகிறது.
இங்கே குறிப்பிடத்தகுந்த ஒன்று: இராவணனின் தந்தை வழி தாத்தா பிரம்மன் என்றும் சிவபுராணம் குறிக்கிறது. அனுமனும், இராவணனும் பல மொழிகள் பேசும் வல்லமை பெற்று இருந்தனர். அனுமன் கிஷ்கிந்தையில் பேசும் மொழியான தெலுங்கு/கன்னடம் ஆகிய மொழிகள் சீதைக்குத் தெரியாது என்றும், வடமொழியான சமஸ்கிருதத்தில் பேசினால் இராவணன் என்று நினைத்து விடுவாள் என்றும், அயோத்தியாவின் மொழியான ப்ரகிரித் மொழியில் பேசியதாக இராமாயணம் கூறுகிறது. க்ஷத்திரியர்களின் பாஷையான ப்ரகிரித் மொழி, சமஸ்கிருதத்துக்கும் புராதனமானது என்று நம்பப் படுகிறது. சிலர் இதை பண்பட்ட சமஸ்கிருதம் என்றும் கருதிகிறார்கள். அசோகச் சக்கரவர்த்தியின் கல்வெட்டுக்களில் இம்மொழி அதிகம் பயன்படுத்தப் பட்டுள்ளது என்று அகழ்வாராய்ச்சி வல்லுனர்கள் தெரிவிக்கிறார்கள். அனுமனும், இராவணனும் இசையில் சிறந்து விளங்கினர். இராவணனின் சகோதரன் விபீஷணன் கூட,
வாதே விவாதே சங்க்ராமே; பய் கோரே மகாவரே;
சிங்வ்யாக்ரதி சோரேப்ய ஸ்தோத்ரே பதத் பயம் ந ஹி; என்கிறார்.
அதாவது ஆஞ்சநேயா என்று அழைத்தாலே (பெயரை உச்சரித்தாலே) போதும், பேச்சு, வாக்கு, வாத விவாதங்கள் ஆகியவற்றில் வளமை பெற்று, அதி பயங்கரமான பயன்கள் போன்றவையிலிருந்து விடுபடலாம். மேலும் பேரழிவை உண்டாக்கும் அபாயங்களில் இருந்தும் விடுபட்டு, செய்யும் எச்செயலிலும் வெற்றி பெறுவார் என்கிறார்.
இன்றும் ஹிந்துஸ்தானி இசையில் ஸ்ரீ ஹனுமத் ராகா என்ற ராகம் பாடப் பட்டு வருகிறது. இது தவிர அஞ்சனி கல்யாண் போன்ற இராகங்களும் ஹனுமானால் பாடப் பட்டவை என்கிறார்கள்.
இப்போது இருக்கும் வயலின் கருவி, இராவணன் கி.மு.5000-ஆம் ஆண்டுகளில் உருவாக்கிய இராவணஸ்தம் என்ற கருவியின் அடிப்படையில் அமைந்தது என்றும் கூறுகிறார்கள். அதேபோல, இராவணன் வாசித்த ஹஸ்தவீணை / இராவண ஹஸ்தம் (தந்திகள் கொண்ட வீணை) ஏழாம் நூற்றாண்டில் இருந்ததாக அகழ்வாராய்ச்சி வல்லுனர்கள் கூறுகின்றனர். 22 அங்குல நீளமும், எட்டு கட்டைகள் (ஆக்டேவ்) கொண்டதும், குடம் தேங்காய் ஓட்டாலும், தண்டு மூங்கிலாலும், தந்திகள் உலோகத்தாலும், குதிரை வால் முடியாலும் செய்யப்பட்டு இருந்ததாகக் குறிப்புக்கள் புராணங்களிலும், நவீன ஆராய்ச்சி சான்றுகளிலும் உள்ளன. இப்படிப் பார்த்தால் வயலின் வாத்தியக் கருவி, மூன்று கட்டைகளும், நான்கு தந்திகளும், விரல் பலகை 5-1/4 அங்குலம் அளவுகளைக் கொண்டது. இது கணக்குப்படி நான்கால் பெருக்கும் போது இராவணஹஸ்தத்தின் அளவான 22 வருகிறது. அப்படியென்றால் அவர்களின் உருவ அளவை கற்பனை செய்து பாருங்கள். :)
இன்றும் இவ்வகை தந்தியுடைய கருவிகள் குஜராத் மற்றும் இராஜஸ்தானில் வாசிக்கப் படுகின்றன. புராணங்கள், இராவணனின் கொடியில் கூட வீணை முத்திரை இருந்ததாகக் குறிக்கிறது. போரில் இராவணன் மூக-வீணை (வாயாலும் வாசிக்கலாமாம்) வாசித்து எதிரிகளின் நம்பிக்கையைக் குலையச் செய்வானாம். சரி, மீண்டும் அனுமனுக்கு வருவோம்.
அஞ்சனையின் கணவரான கேசரி வானர அரசராவார். கேசரியின் தந்தை ப்ரிஹஸ்பதி. ப்ரிஹஸ்பதி தேவகுருக்களில் ஒருவர், நாரதரைப் போன்ற சமகால தேவ ரிஷி ஆவார். அனுமன் தன் தந்தையென்று சொல்லும் போதெல்லாம் இவரை முதலிலும் பின்தான் வாயுவையும் குறிப்பிடுகிறார்.
இராமாயணத்தில் அனுமனின் பிறப்பு பற்றிய குறிப்புக்களில், அயோத்தி அரசரான தசரதன் பிள்ளை வேண்டி புத்திர காமேஷ்ட்டி யக்ஞம் செய்யும் போது அக்னி தேவன் ஹோமத்தின் (யக்ஞம்) பலனாக (பிரசாதம்) பாயஸம் ஒன்றை, தசரதனின் நான்கு மனைவிகளுக்குப் பகிர்ந்து அளிக்குமாறு கூறி, கொடுக்கிறார். இந்நிலையில் சிவனை குறித்து கடுந்தவம் புரிந்த அஞ்சனைக்கு சிவரூபமாக ஒரு மகன் பிறப்பான் என்று வரமளிக்கிறார். தசரதன் கொண்டு செல்லும் பாயசத்தின் ஒரு பகுதியை கழுகு ஒன்று பறித்துச் செல்கிறது. இதில் சிதறிய துளிகளில் கொஞ்சம் காற்றில் கலந்து அஞ்சனையின் கைகளில் விழுகிறது. இதை அருந்தும் அஞ்சனைக்கு பின்னாளில் அனுமன் பிறப்பதாக சிவ புராணம் கூறுகிறது. பீமனும் வாயுவுக்குப் பிறந்ததாகக் கருதப் படுகிறான்.
மருத் வம்சத்தின் வாயுவின் மகன் என்பதால் வாயு புத்திரன் / மாருதி / பவன புத்திரன் என்றும், அஞ்சனை மகன் என்பதால் ஆஞ்சநேயன் என்றும், வானர அரசரான கேசரி மகன் என்பதான் கேசரி நந்தன் என்றும், வஜ்ஜிரம் (வைரம்) போன்ற உடலுடையவர் என்பதால் பஜ்ரங்கபலி (சமஸ்கிருதம்) என்றும், சிவரூபமானதால் மகாருத்ரன் என்றும் அழைக்கப் படுகிறார்.
மகாராஷ்ட்ராவில் உள்ள த்ரிம்பகேஷ்வர் என்ற இடத்திற்கு அருகில் உள்ள பிரம்மகிரி மலை அனுமன் பிறப்பிடமாக கருதுகிறார்கள். சிலர் கர்நாடக மாநிலத்தில் (மாநிலமாக நவம்பர் 1, 1956-ஆம் ஆண்டு உருவானது) உள்ள ஹம்பியில் (இப்போது விஜயநகர சாம்ராஜ்யத்தின் வரலாற்று மிச்சங்கள்), பம்பை நதிக்கரையில் அமைந்துள்ள ரிஷ்யமுக பர்வதம் என்றழைக்கப்படும் மலையில் பிறந்ததாகவும் கருதுகின்றனர்.
மேலும் ஜார்கண்ட் மாநிலத்தில் கும்லா என்ற இடத்திலிருந்து 18 கி.மி. தொலைவில், ஆஞ்சன் என்ற கிராமம் ஒன்றும் உள்ளது, அஞ்சனை இருந்ததால் இப்பெயர் காரணம் என்கின்றனர். இன்றும் நான்கு கிலோமீட்டர் மலை உயரத்தில் குகைகள் இருப்பதாகவும், அங்கே அகழ்வாராய்ச்சிக்கு உகந்த பொருட்களும் கிடைப்பதாக கூறுகின்றனர். இந்தப் பொருட்களை பாட்னாவில் காட்சிக்கு வைத்துள்ளனர்.
தொன்மை மற்றும் சிறப்பு மிக்க வழிபாட்டுத் தலங்கள்:
- மிகத் தொன்மையான ஆஞ்சநேயர் சிலையொன்று கஜுராஹோவில் உள்ளது. இதை கி.பி.883-யில் 'காஹில் மகனான கோல்லாக்' என்பவர் நிறுவியதாக கல்வெட்டுக் குறிப்புள்ளது.
- ஜலந்தரில் உள்ள பில்லௌர் (பஞ்சாப்) என்ற 50362 கி.மி. பரப்பளவில் சங்கட மோச்சன் ஸ்ரீ ஹனுமான் மந்திர் உள்ளது. இக்கோவிலின் உயரம் 121 அடியாகும். இங்கு உயரமான 67 அடி ஆஞ்சநேயர் சிலை உள்ளது.
- மகாராஷ்டிரா NH-6-ல் அமைந்துள்ள நந்துரா என்ற இடத்தில் 105 அடியுள்ள சிலை உள்ளது.
- தமிழ்நாடு நாமக்கல்லில் சுயம்பு எனக் கருதப் படும் 18 அடி உயரமுள்ள சிலை உள்ளது. இது வளர்ந்து வருவதாகக் கூறுகிறார்கள். இதனால் இங்கு கூரை வேயப் படவில்லை.
- 108 திவ்ய க்ஷேத்திரங்களில் ஒன்றான சோழிங்கூர் / சோளிங்கர் (வேலூர் வாலாஜா தாலுக்கா) என்ற இடத்தில் யோக ஆஞ்சநேயர் சின்ன மலையில் அமைந்துள்ளார். இதற்கு 480 படிகள் உள்ளன. சங்கு, சக்கரம், ஜபமாலை, ஜப சங்காரம் ஏந்திய நான்கு கைகள் (சதுர்புஜம்) உள்ள ஆஞ்சநேயரை இங்கு காணலாம்.
- ராகிகுட்டா ஆஞ்சநேயர் கோவில் பெங்களூர் ஜே.பி.நகரில் உள்ளது. இக்கோவில் ஒரு குன்றின் மேல் அமைந்துள்ளது.
- நேருல், நவி மும்பையில் ஒரு தொன்மையான ஆஞ்சநேயர் கோவில் உள்ளது. வெள்ளிக் கவசத்தோடு கூடிய சிலை காணப் படுகிறது.
- சென்னை நங்கநல்லூரில் 32 அடி உயரமுள்ள ஆதிவியாதிஹர ஆஞ்சநேயர் கோவில் அமைந்துள்ளது. ஒரே கல்லில் செய்யப்பட்ட ஆஞ்சநேயர் சிலை இங்கு மிகவும் சிறப்பு மிக்கது.
- ஒரிசா ரூர்கேலாவில் 72 அடி ஹனுமான் சிலை உள்ளது.
- ஆந்திரா குண்டூர் பொன்னூரில் 30 அடி ஹனுமான் சிலை உள்ளது.
- ராஜஸ்தான் தௌசா-வில் உள்ள ஹனுமானை டாகுர்ஜி (ஸ்ரீ மேஹந்திபுர்ஜி பாலாஜி)என்று அழைக்கிறார்கள்.
- ஆந்திராவில் பரிதலா என்ற இடத்தில் 135 அடி ஆஞ்சநேயர் உள்ளார். (2003 ஆம் ஆண்டு கட்டப்பட்டது)
- கும்பகோணத்தில் பஞ்சமுக அனுமான் - கிழக்கை நோக்கி குரங்கு முகம் (அ) ஹனுமான் (புத்தி-வெற்றி), தெற்கில் சிங்க முகம் (அ) நரசிம்மர் (வெற்றி-தைரியம்), மேற்கில் கருட முகம் (அ) விஷ்ணு (மாந்த்ரீகம் மற்றும் விஷம் நீக்க), தெற்கில் வராஹம் (அ) விஷ்ணு, வான் நோக்கி குதிரை முகம் (அ) ஹயக்ரிவர் (ஞானம் மற்றும் குழந்தைச் செல்வம்)
- இவற்றில் மிக முக்கியமாக ஹிமலாயாவில் உள்ள சித்ரகூட், அனுமன் ஓய்வெடுக்கும் இடமாகக் கருதப் படுகிறது. மலை முகட்டில் அமைந்துள்ள கோவிலும் ஹனுமான் தாரா என்று அழைக்கப் படும் நீர்வீழ்ச்சியும் ஒரு அற்புத அனுபவம்.
- பஞ்சவடியில் உள்ள ஆஞ்சநேயர் கோவில்
சைனாக்கார சன் வுகாங்
குரங்கு அரசனான சன் வு குங் (Sun Wukong) என்பவன் கற்பனையில் உருவாக்கப்பட்ட நாயகனாகக் கொண்டு 1590-யில் மிங் டைனாஸ்டியின் போது எழுதப் பட்ட சீன இலக்கியங்களில் மிகவும் புகழ் பெற்ற ஒன்றாகும். மிகவும் சுவாரசியமான எழுத்து நடைக்கு இவ்விலக்கியம் ஒரு சிறந்த உதாரணம். Journey to the West பி.டி.எப். கோப்பு இலவசமாகத் தரவிறக்கம் செய்து கொள்ள கிளிக் செய்யுங்கள். நூறு அத்தியாயங்களுடன் மொத்தம் 1410 பக்கங்கள் இருக்கின்றன.
இந்த இலக்கியம் இவன் வானிலிருந்து விழுந்த ஒரு துகளிலிருந்து பிறந்ததாகக் கூறுகிறது. பேராற்றல் படைத்த வீரனாகவும், குரங்குகளிலேயே மிகவும் அழகானவனாகவும் (!!?), மிருகமாகவும், மனிதனாகவும், உருவத்தை பெரிதாக்கியும், சிரியதாக்கியும் கொள்ள முடியும் ஆற்றல் கொண்டும், 72 வகையான உருவத்தில் தன்னை வெளிப்படுத்தும் ஆற்றல் கொண்டும், கூடு விட்டு கூடு பாயும் சக்தியோடும் விளங்கினானாம். 13500 கேட்டி (jīn (or) catty i.e., 1 jīn = 8,100 kgs ) அளவுக்கு பாரம் தூக்கும் பலம் பெற்றவனாகவும், ஒரு நிமிடத்திற்குள் 108,000 Li (1 Li = 500 metres) தொலைவு தாண்டக் கூடிய ஆற்றலும் கொண்டிருந்தானாம். டாவோயிசம் (Taoism) கற்றவனாகவும் இருந்தானாம்.
டன் சங் ஜங் (Tan Sang Zang) என்றவன் (அரசன்!!) பயணம் செய்து கொண்டிருந்த போது இவனைச் சந்தித்து, இவனை காக்கின்றனர். இருவரும் நட்பாகி விட்டனர். இவனுக்கு மனிதர்கள் போல பேசவும் நடந்து கொள்ளவும் கற்றுக் கொடுத்தானாம். மேலும் சன்-னுக்கு மந்திர மாந்த்ரீக ஆற்றல்களையும் கற்பித்தானாம். Space Shifting என்று இப்போது அழைக்கப் படும் ஆகாய கமனம் (ஆகாய பயணம்/விண் நடமாட்டம்) செய்தலையும் சன் கற்றானாம். வழியில் இவர்கள் இருவரைச் சந்தித்து அவர்களும் கூட்டணியில் இணைகின்றனர்.
தன் உடலின் ஒவ்வொரு ரோமத்தையும் ஒரு உயிராகப் படைக்கும் வித்தையையும் கற்பித்தானாம். (கவனிக்க: லங்கா தகனத்திற்குப் பிறகு அனுமன் தன் வாலை கடலில் முழ்க வைத்து அணைக்கும் போது சிந்திய வேர்வைத் துளியிலிருந்து பாதாள லோக காப்பாளன் மகர-த்வஜன் பிறந்ததாக இராமாயணம் கூறுகிறது)
இவனால் ஒரே சமயத்தில் பல தலைகளையும், பல கைகளையும் ஒரே உடலில் உருவாக்க முடியுமாம். (கண் கட்டு வித்தையோ??!!) நீருக்குள்ளும், நெருப்பிலும் எந்த பாதிப்பும் இல்லாமல் கடக்க முடியுமாம். இவன் நினைத்த மாத்திரத்தில் கொதி நீர்ச் சுனையிலும், ஒரு பாத்திரத்தில் கொதிக்கும் நீரிலும் மூழ்கிக் குளிக்க முடியுமாம். இவனுக்கு பச்சிலை வைத்தியம் தெரிந்திருந்ததாம். ஆனால் ஒரே ஒரு முறை மட்டும் ஒரு அரசனனின் உயிர் காக்க இந்த ஆற்றலைப் பயன் படுத்தினானாம். (துரோணகிரியில் இருந்த, லக்ஷ்மணனைக் காத்த பச்சிலையோ???) இவனை பீ மா வென் / Bi Ma Wen (பீமவான்!!) என்றும் கூறுகிறார்கள். இவன் குதிரைகள் அடக்கவும் அவற்றை தன் கட்டுப் பாட்டில் கொண்டுவரவும் ஆற்றல் மிக்கவனாம். ஒருமுறை இவன் கடலைக் கடந்து கொண்டிருந்த போது நான்கு டிராகோன்-களைக் கொன்றானாம்.
சன் வுகாங் பெருவிழா (Monkey God Festival) சீனாவில் ஒவ்வொரு வருடமும் அக்டோபர் மாதங்களில் கொண்டாடப் படுகிறது.
கண்டோனிய மொழியில் ஸ்யுன் இங் ஹூங் (Syun Ng Hung) என்றும், கொரியாவில் சொன் ஒஹ் கோங் (Son Oh Gong) என்றும், வியட்நாமில் டான் இங்கோ கோங் (Ton Ngo Khong) என்றும், ஜப்பானில் சொன் கோகூ (Son Goku) என்றும், இந்தோனேசியாவில் சன் ஹோ காங் (Sun Go Kong) என்றும் அழைக்கப்படுகிறான்.
( ^_^ )
.
பரமபதம் என்ற ஸ்நேக் அண்டு லேடர்ஸ்
தற்போது இருக்கும் பரமபதம்
பரமபத சோபானம் என்ற இவ்விளையாட்டு இந்தியாவில் விளையாடப்பட்டு வரும் தொன்மையான விளையாட்டு. ஹிந்துத்துவம் மற்றும் ஆன்மீகத்தின் மதிப்பை இளையவர்களுக்கு (குழந்தைகள் மற்றும் இளைஞர்களுக்கு) கற்றுத் தர உருவாக்கப் பட்டது. மோக்ஷ பதம், பரம பதம், மோக்ஷபத் (ஹிந்தி), மோக்ஷ படமு (தெலுங்கு), என்று இந்தியாவில் வடக்கு மற்றும் தெற்கில் பலவாறு அழைக்கப் படும் இவ்விளையாட்டை பதிமூன்றாம் நூற்றாண்டின் கவிஞரான ஞானதேவர் என்பவர் உருவாக்கியதாகக் கருதுகிறார்கள். ஆனால் இரண்டாம் நூற்றாண்டிலிருந்து இவ்விளையாட்டு விளையாடப்பட்டு வருவதற்கான குறிப்புக்கள் உள்ளன. ஆரம்பத்தில் தசபதம் என்று 10 x 10 கட்டங்களில் விளையாடப் பட்டு, பின் நூறு கட்டங்களாக வளர்ந்ததாகச் சான்றுகள் கூறுகின்றன.
தொன்மையான பரமபதம் (துணியில் வரையப் பட்டது)
பரமபதத்தின் ஏணிகள் புண்ணியத்தையும், பாம்புகள் பாவத்தையும் குறிக்கிறது. ஆரம்பத்தில் உருவாகிய பரமபதத்தில் பன்னிரெண்டாம் இடம் உண்மையையும், ஐம்பத்தொன்றாம் இடம் நம்பிக்கையையும், ஐம்பத்து ஏழாம் இடம் பெருந்தன்மையையும், எழுபத்தாறாம் இடம் ஞானத்தையும், எழுபத்தெட்டாம் இடம் சன்யசத்தையும் குறிக்கிறது. இந்த இடங்களில் எல்லாம் மட்டும் தான் ஏணிகள் இருக்கும். இந்த ஏணிகள் கருணை, அருள், கம்பீரம், நிறைவேற்றம், அறிவு, ஆற்றல், வெற்றி, அதிருஷ்டம், முன்னேற்றம், ஜயம் போன்றவைகளைச் சென்றடைய உதவும்.
நாற்பத்தொன்றாம் கட்டத்தில் கீழ்ப்படியாமை, நாற்பத்து நான்காம் கட்டம் அகந்தை, நாற்பது ஒன்பதாம் கட்டம் ஈனம், ஐம்பத்து இரண்டாம் இடம் களவு/திருட்டு, ஐம்பத்து எட்டாம் இடம் பொய்/புரட்டு, அறுபத்து இரண்டு மதுபானம் அருந்துதல், அறுபத்து ஒன்பது கடன், எழுபத்து மூன்று கொலை, எண்பத்து நான்கு கோபம்/வெஞ்சினம்/வஞ்சம், தொண்ணூற்று இரண்டு கர்வம், தொண்ணூற்று ஐந்து பெருமை, தொண்ணூற்று ஒன்பது காமம் ஆகிய இடங்களில் பாம்புகள் காணப்பட்டன. பாம்புகள் ஏழ்மை, வறுமை, தரித்திரம், செல்வம்/அறிவு வற்றுதல், ஆதரவற்ற நிலை, பிச்சை போன்ற கட்டங்களைக் கொடுக்கும்.
இரண்டு முதல் நான்கு பேர் வரை விளையாடக் கூடிய இந்த விளையாட்டு, தாயக்கட்டை உருட்டி அதில் வரும் எண்ணுக்குத் தகுந்தவாறு கட்டங்களில் காயை நகர்த்திச் செல்ல வேண்டும். விளையாட்டை ஆரம்பிக்க 'தாயம்' அதாவது 'ஒன்று' விழ வேண்டும். முதலில் மோக்ஷம் பெற்றவர் வெற்றி பெற்றவராவார்.
நூறாம் கட்டம் நிர்வாணம் அல்லது மோக்ஷம் என்று அழைக்கப் பட்டது.
1892-ஆம் ஆண்டு பிரிட்டிஷார்கள் (மில்டன் பிராட்லி - Milton Bradley) இவ்விளையாட்டை இங்கிலாந்துக்குக் கொண்டு சென்று, snake & ladders / Chutes என்ற பெயரில் விக்டோரியன் முறைப்படி மாற்றினார்கள்.
1943-ஆம் ஆண்டு அமெரிக்காவுக்கு இவ்விளையாட்டு சென்றைடைந்த நேரத்தில் நல்லொழுக்க நெறிகள் மாற்றத்திக்கு ஆளாகி இருந்தன.உண்மையில் குறைந்து இருந்தன என்ற சொல்லலாம். கனடாவில் tobogaan runs என்றழைக்கப் படுகிறது.
தொன்மை வாய்ந்த இந்த விளையாட்டு snake and ladders மூலம் அழிந்து விட்டது. இப்போதெல்லாம் யாரும் விளையாடுகிறார்களா?
இன்றும் சிலர் வைகுண்ட ஏகாதசி அன்று இரவெல்லாம் கண்விழித்து இவ்விளையாட்டை விளையாடுகிறார்கள். படத்தை பெரிதாக்கிப் பார்க்கலாம். தெலுங்கில் உள்ளது. (நன்றி விக்கிமீடியா)
.