பரிசலின் சவால் போட்டியில் வெற்றி பெற ஒரே வழி

போட்டி என்பதே ஒரு முயற்சி தான். பரிசு என்பதெல்லாம் அப்புறம்தான். மூன்று வரி கொடுத்து கதை எழுதச் செய்வது கொஞ்சம் புதுசாக இருக்கு, கஷ்டமும் கூட. இருந்தாலும், எத்தனை விதமான கதைகள்.

எனக்குத் தெரிந்து நான் தமிழ் ப்ளாக் எழுத வந்தது முதலே யாருக்கும் எங்கேயும் ஒரு வரி கம்மெண்டோ, விமர்சனமோ எதுவும் பரிசல்காரன் கிருஷ்ணா எழுதி பார்த்ததில்லை. அதுனால இவ்ளோ கதைகள் அவர் தளத்துக்கு வந்தது பற்றி அவர் பிரமிப்பு அடைவதில் எனக்கொண்ணும் ஆச்சரியம் இல்லை. மத்தபடி போட்டி நடத்துபவரும், போட்டியில் கலந்து கொள்பவரும் என ஒருவருக்கொருவர் புதிய பதிவர்களுக்கு அறிமுகமாக ஒரு மீடியமாக இது போன்ற போட்டிகள் ஏதுவாக இருக்கலாம். சமீபமாகவே கொஞ்சம் சுரத்து குறைந்து இருக்கும் பதிவர்களிடம் மீண்டும் கொஞ்சம் சுறுசுறு-வென்று ஆகியும், ஏறத்தாழ 50 பதிவர்களேனும் (ஒருத்தரே இரண்டு மூன்று கதை எழுதி இருப்பதால்) இதில் பங்கு எடுத்துள்ளனர். அலுப்புத் தட்டாமல் இருக்க இது போன்றவை அவ்வப்போது ஏதேனும் ஆக்கபூர்வமாக இருந்து கொண்டிருந்தால் நல்லதுதானே.

வெற்றி தோல்வி என்பதெல்லாம் வெறும் வார்த்தைகள்தான். இந்த மூன்று வாக்கியங்களை கோர்வையாக கோர்த்து விதம் விதமாக கதையாக்கிய ஒவ்வொருவரும் வெற்றியாளரே.

அதுனால, முடிவா என்ன சொல்றேன்னா, அந்த 3.நம்பர் கதைக்கும், 24-ம் நம்பர் கதைக்கும் மட்டும் முதல் பரிசு அறிவிச்சு விடும்படி கேட்டுக்கறேன். அதுவரை யாரும் டீ குடிக்க வேண்டாம். வரலாறு முக்கியம் அமைச்சரே.

ஆறுதல் பரிசை பலாபட்டறை ஷங்கர் எழுதிய இந்தக் கதைக்கும் நம்ம தளபதி நசரேயன் எழுதிய இந்தக் கதைக்கும் கொடுத்து விடலாம். மத்த போட்டியாளர்கள் நல்லபடியா எல்லோரும் அவங்கவங்க கதையை வாபஸ் வாங்கிருங்க.

டிஸ்கி: கைத்தட்டணும்னு ஒவ்வொருதரமும் சொல்லிக்கிட்டே இருக்கணுமா? ம்ம்..