புயல் ஓய்ந்த கடல்

ஜன்னல் வழி வீசிய உப்புக் காற்று அன்றுதான் அருகிலேயே கடலிருப்பதையும் நினைவூட்டியது. என்னை நோக்கிக் கையசைத்து அழைப்பது போல சின்னச் சின்ன அலைகள் எழும்பியெழும்பி கரைகளில் தலையை முட்டிக் கொண்டு கடைசியில் கையாலாமல் வீழ்ந்து ஓயாமல் ஒலித்துக் கொண்டே இருந்தன.

இத்தனை முறை வீழ்ந்து மீண்டும் எழும்பி அலைகள் கலகலத்துக் கொண்டிருந்தன. மனம் கால்களைச் செலுத்தியது. அலைகளுக்கு மிகச் சமீபத்தில் நின்று கொண்டு பார்க்கிறேன். கடலை இதற்கு முன் இத்தனை அருகிருந்து பார்த்தில்லை. பார்த்துக் கொண்டேயிருக்கிறேன்.

மிகப் பெரியதாக ஒலித்தபடி எழுந்த அலைகள் விழுங்கி விடும்போல இருந்தது. 'தம்' என்ற ஒலியோடு வீழ்ந்தது அலை. காலுக்கு அடியில் மணலை அரிப்பதும் மீண்டும் தள்ளுவதும் என நுரை பொங்க கடல் அலைந்து கொண்டிருந்தது. பாதங்கள் மணலில் மூழ்கியிருந்தன. அப்படியே புதைந்து போய் விடுமோ என்று பயமாக இருந்தது. சிறிது பின்வாங்கி வந்து கரையில் அமர்ந்து கொண்டேன். ஆனாலும் ஏனோ, கடல் மிகச் சமீபத்திலேயேதான் இருப்பதாகத் தோன்றுகிறது. கடல் பொங்கி தன் மனதினுள் புகுந்து விட்டதாகவே தோன்றுகிறது. அடங்காத சுழல் போல உள்ளுக்குள்ளேயே சுழன்றடிக்கிறது. ஒவ்வொரு பெரிய அலையும் திடுக்கிடச் செய்கிறது. அலைகள் பெருகி இன்னமும் என்னருகில் வந்தன.

அலைகளும் என்னை விடுவதாயில்லை. நானும் கடலை விட்டுத் திரும்பிச் செல்வதாயில்லை. இப்போது திடீரென அலைகள் மிகப் பயங்கரமானதாக காட்சியளிக்கின்றன. இந்தப் பயங்கரம் மிகவும் அற்புதமாக இருக்கிறது. ஈர்க்கிறது. இழுத்துச் செல்கிறது. மீண்டும் அலைகளில் நனைகிறேன். கரைக்குத் திரும்பிவிட வேண்டுமென்று பதற ஆரம்பிக்கிறது.

இந்த அலைகளுக்கு தன்னையே அர்பணிக்கலாமென்ற உணர்வு மேலேங்கியது. கடலுள் நடக்க ஆரம்பித்தேன். கடல் என்னை எங்கும் அழைத்துச் செல்லவில்லை. எங்கும் கொண்டு சேர்க்கவில்லை. அலைகள் என்னை துவட்ட ஆரம்பித்தன. என்னை கரையொதுக்கியது, நான் ஒதுக்கப்படத் தயாராக இல்லை. என்னிலிலும் விலகிய கடலை விடுவதாயில்லை. கடல் மெள்ள என்னுள் நிரம்பியது. மூழ்கினேன். குறிக்கோளேதுமின்றி கடலுள் நடந்துகொண்டேயிருந்தேன். இப்போது என் பாதங்களுக்கு மணல் தட்டுப்படவில்லை.

குரலெழும்பவில்லை, அமைதியான தனிமையுணர்வும் பிரம்மாண்டமான கடலின் ஆழங்களும் என்னை ஈர்த்து இழுத்துச் செல்கின்றன. காதுகளும் ஊமையாயின. காற்று தண்ணீரைச் சுழற்றியது. காற்றைப் பிடிக்க யத்தனிக்கிறேன். அலை நுரைகளில் கலந்த மணலோடு கரைத்து கடல் என்னை கரையில் வீசியது. மனம் கடலுக்குள் திரும்பவே விழைகிறது.

புயல் வீசிக் கொண்டிருப்பதாய் சொல்லும் குரல்கள் கேட்க ஆரம்பித்தன. கடல் தன் அற்புதமான ஈர்ப்பில் என்னை விசைப்படுத்தியது, அலைகளில் மீண்டும் நடக்கிறேன். கடலில் இனியெப்போதும் புயல் வீசாது.


===============================================================
  இந்தக் கதைக்கு அழகான தலைப்புக்கு பரிந்துரைத்த வாசுவுக்கு  நன்றி :- )